ஐந்திணைகளில் ஒவ்வொன்றிற்கும் பதினான்கு பாடல்களைக் கொண்டு, எழுபது பாடல்களில் இந் நூல் அமைந்துள்ளதால், ஐந்திணை எழுபது எனப் பெயர் பெற்றது. இந் நூலின் முதலில் விநாயகரைக் குறித்த கடவுள் வணக்கப் பாடல் ஒன்று உள்ளது. இக் கடவுள் வாழ்த்து நூலுக்குப் புறம்பாதலோடு, இதற்குப் பழைய உரைகாரர் உரை எழுதாமையாலும், இச் செய்யுள் நூலாசிரியரே இயற்றியது என்று துணிந்து கூற இயலாது. இச் செய்யுளின் நடைப் போக்கும் ஏனைய பாடல்களினும் வேறுபட்டுள்ளது. ஐந்திணை நூல்களில் வேறு ஒன்றிற்கும் கடவுள் வாழ்த்துப் பாடல் இல்லாமையும் சிந்திக்கத் தக்கது. இந் நூலில் உள்ள 70 பாடலகளில் முல்லைத் திணையில் இரண்டு பாடல்களும் (25, 26), நெய்தல் திணையில் இரண்டு பாடல்களும் (69, 70) இறந்துபட்டன. இந் நூலை ஆக்கியவர் மூவாதியார். இவரைச் சிலர் சமணர் என்று கூறுவர்.





     அவரைக் கொடிகள் நிறைந்த பசுமையான கதிர்களையுடைய தினைப்புனத்தில் இளைய கவரிமான்கள் மேய்கின்ற மலைநாட்டுத் தலைவனே! அணிகலன்களை அணிந்த தலைமகளுக்கும் உமக்கும் நடுவே புணையாக இருந்த என் உதவியை மறக்காமல் அவளை மணந்து என்னை மகிழ்விப்பாயாக என்று தோழி தலைவனிடம் கூறினாள்.



     "தோழியே! மழை அருவிப் பெருக்கெடுத்து ஓடும் தினைப்புனத்தில் உள்ள அகிற்கட்டைகளைச் சுமந்து செல்லும் அருவியினை உடைய மலைநாட்டுத் தலைவன் வாய்மையுள்ளவன் என்பதால் அவன் பொருள் தேட என்னைப் பிரிந்து சென்றாலும் என் உடல் வருந்தவில்லை" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறுகிறாள்.




     என் தலைவியே! தழை அடர்ந்து குளிர்ந்த காட்டு மல்லிகைக் கொடிகள் படர்ந்து, காந்தள் மலர்கள் நிறைந்த சோலையில் வண்டின் கூட்டம் தேனுண்டு பாடும். அப்படிப்பட்ட மலைநாட்டுத் தலைவன் மணம் பேச சான்றோர்களை அனுப்பியுள்ளான். எனவே நம் செவிலித்தாயின் துயரம் நீங்கியது என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.




     "பொது இடத்தில் இருந்த பலா மரத்தில் இனிய பலாப்பழத்தைத் தின்று நீர் வேட்கை மிக அங்கிருந்த பசுவின் மடியை மந்தி தடவ அப்பசு தன் கன்றுக்குப் பால் கொடுப்பதைப் போல பால் கொடுக்கும் படியான மலைநாட்டுத் தலைவனை யாம் பிரிந்து வாழ இயலாது" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "தோழியே! சான்றோரின் நட்பானது சிதைவு இல்லாததாய் நிலைத்து நின்று வலிமையுடையதாகிப் பலவகை நன்மைகளை உண்டாக்கும். அதுபோல நீர் நிலைகளால் வளமாகக் காணப்படும் சோலைகள் சூழ்ந்த மலைநாட்டுத் தலைவனின் நட்பானது குறைவின்றி இன்பம் பயக்கும் என என் நெஞ்சம் நினைக்கின்றது" என்று தலைவி கூறுகிறாள்.




     "வேங்கை மரங்களும் நறுமணம் வீசுகின்ற குளிர்ந்த பூஞ்சோலைகள் மிக்க நல்ல மலை நாட்டுத் தலைவனே! தலைவியை மறவாமல் காப்பாயாக. உன்னை விட்டால் அவளுக்கு உதவயாருமில்லை. ஆதலால் நின் அருட்பார்வையால் இனிய உபாதை நிலைபெறச்செய்யும் மருந்துபோன்று திருமணத்தை அவளுக்கு அளித்துக் காப்பாயாக" என்றாள்.




     "அன்னையே! உயர்ந்த மலைகளிலிருந்து இறங்கி ஓடும் சிவந்த நீரையுடைய காட்டாற்றுள் தேன் கலக்கப் பெற்றுப் பாயும் அருவியில் தலைவி தலை முழுகி விளையாடியதால் அவள் கண்கள் சிவந்தன. இவள் தவறு ஏதும் செய்யவில்லை. எங்களைச் சினந்து கூறவேண்டாம்" என்று கற்பனையாகத் தோழி செவிலித்தாயிடம் கூறினாள்.




     "மிளகுக் கொடிகள் படர்ந்துள்ள இனிய மாமரத்தின் நறுங்கனிகள் மணம் கமழ்கின்ற குளிர்ந்த சுனையில் உள்ள தெளிந்த நீர் ததும்பும்படியாக வீழும். நறுமணம் கமழ்கின்ற குளிர்ந்த சோலைகள் நிரம்பியுள்ள மலைநாட்டுத் தலைவனே! உம்மிடம் அறியாமை இல்லை. அறிவுள்ளவனாகிய உன்னிடம் தலைவியை மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்று கூறவேண்டியதில்லை" என்று தோழி தலைவனிடம் கூறினாள்.




     "குரங்குகள் குதித்து விளையாடும் மலையுடைய நாட்டவன் இயற்கைப் புணர்ச்சியின்போது என்னைத் தெளிவித்த தெளிவான தலைவனுக்கும் எனக்கும் ஏற்பட்ட நட்புப் பெருமை எதிர்காலத்து நன்மைபயக்கக்கூடிய ஒன்று எனத் தெளிந்தேன். அன்று தலைவன் காட்டிய அன்பு வளமையாக நின்று என்னைக் காக்கும் எனவே தலைவனை இகழ்ந்து பேசவேண்டாம்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.




     "வேடர்கள் தேனடைகளைக் கவர்ந்து செல்லும்போது கீழே நழுவி வீழ்ந்த தேனடைகளை மான் கன்றுகள் கால் குளம்புகளால் சிதைக்கும் மலைநாட்டுத் தலைவனே! நீ தலைமகளை விரைவில் மணந்து கொள்வாய். இல்லையென்றால் அவள் துன்பத்தினால் இறந்துபோவாள்" என்று தலைவனிடம் தோழி கூறினாள்.




     "பன்றிகள் கொம்புகளால் கிளறியதும், வேடர்களால் சுட்டு எரிக்கப்பட்ட தினைப்புன நிலத்தில் ஆண் குரங்குகள் வாழையின் முற்றிய காய்களைப் பழுக்கச் செய்வான் வேண்டி புதைத்து வைத்துப் பின் புதைத்த இடம் தெரியாமல் வருந்தும்படியாக தாழ்ந்து ஓடும் அருவிகளை உடைய மலைநாட்டுத் தலைவன் என் தோழியின் (தலைவியின்) மார்பில் பாய்ந்த அம்பைப் போன்ற தெளிவான உறுதிமொழிகளைத் தந்துவிட்டான்" எனத் தோழி தலைமகனைப் பார்த்துக் கூறினாள்.




     "ஆண் யானை மலையில் உள்ள நெற்பயிரை மேய்ந்து கரிய அடிப்பகுதியையுடைய மாமரச் சோலையில் உறங்கும். இத்தகைய சோலைகள் உடைய மலைநாட்டுத் தலைவனின் நட்பானது, அவனை நெருங்கி வாழ்பவர்க்கும் பாதுகாவலாகப் பொருந்தும் இயல்புடையதாகும்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.




     "நீண்ட தினைக்கதிர்களை வளைந்த வாயினையுடைய கிளிகள் கவர்ந்து செல்லாதிருக்க என் ஐயன்மார் தினைப்புனக் காவலில் நிறுத்தினர். அப்போது சோலைகள் சூழ்ந்த மலை நாடனின் நட்பு கொண்டு அவனை ஆரத்தழுவினேன். அதனால் என் மேனியில் சிறிது மாற்றம் ஏற்பட்டது. அதனை தெய்வத்தால் ஏற்பட்ட மாற்றம் என்று எண்ணி செவிலித்தாய் ஆட்டைப் பலிகொடுக்க, தேவராளனும் வெறியாடத் துணிந்துவிட்டான். எனவே தோழியே செவிலியிடம் உண்மையைக் கூறுவாயாக" என்று தலைவி கூறினாள்.




     "தோழியே! நீ எனக்கு ஒரு உதவி செய்யவேண்டும். பெரிய சோலைகள் சூழ்ந்த மலைநாட்டுத் தலைவனை இப்போதிருந்து பாம்புகள் நடமாடுகின்ற நம் வீட்டுப் பக்கத்தில் இரவில் வர வேண்டாம் என்று அவரிடம் கூறவேண்டும்" என்று கூறினாள்.





     "தோழியே! சூரியன் தன் கோபமாகிய வெப்பத்தை மறைத்துக் கொண்டதால் பைங்கொடி முல்லைகள் மலர்ந்து மணங்கமழ வண்டுகள் மதுவுண்டு மகிழ்கின்றன. கரும் மேகங்கள் வானில் தெரியும் போதெல்லாம் என் கண்கள் கண்ணீரைச் சிந்துகின்றன" என்று தலைவன் கார்காலத்தில் வராததை நினைத்து தோழியிடம் வருந்திக் கூறினாள்.



     "அகன்ற மென்மையான மூங்கிலைப் போன்ற தோள்களையுடைய தோழியே! பொருள் மேல் பிரிந்து சென்ற நம் தலைவன் இன்னும் வரவில்லை. ஆனால் அழகிய மயில்கள் மகிழ்வதற்காக கடல் நீரைக் குடித்து மின்னல்களுடன் கார்மேகம் வந்துவிட்டது. காதலரைச் சேர்ந்து பெண்கள் மகிழும் காலத்தில் உன் நிலை யாது? என்று கேட்பவர் யாருமில்லாமல் தனியாளாய் வருந்துகிறேன்" என்று கார்ப்பருவம் வந்துற்றதை அறிந்து தோழியிடம் தலைவி வருந்திக் கூறினாள்.



     "சிறு பொழுதாகிய இம்மாலை நேரத்தில் நல்ல மணமுடைய வெண்காந்தள் செடிகள் துடுப்பு போன்ற அரும்புகளை ஏந்தி நிற்கின்றன. வானத்தே உயர்ந்து விளங்கும் மேகங்களில் உள்ள இடிகள் இடித்திட அதனைக் கேட்ட காதலரைப் பிரிந்த காதலிகள் மிகுந்த துன்பம் அடைகின்றனர்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "மழைபெய்ய, பூந் தாதுக்களையுடைய பூங்கொத்துக்களோடு கூடிய கொன்றை மரங்கள் நெருப்பைப் போல் பூத்து விளங்க, எங்கும் பரவி இடித்துரைப்பது போல் ஒலிக்கும் வான்வெளியைப் பார்த்தால் என் தலைவரை நினைத்து என் உள்ளம் வெதும்பித் துன்புறுகிறது" என்று தலைவி கூறினாள்.



     "மயில் கூட்டங்கள் மழைத் துளிகளை மிகவும் விரும்பிக் கூவி அழைத்துக் கொண்டு முல்லை நிலத்தின் பக்கமெல்லாம் தோகைகளை விரித்து ஆடுகின்றன. அவற்றின் அழைப்பினை ஏற்று மேகங்கள் கருக்கொண்டு முழக்கம் செய்கின்றன. இவற்றைக் கண்டு என் உள்ளம் மிகவும் வருந்துகிறது" என்றாள் தலைவி.



     "ஆண் மான்களும் பெண் மான்களும் சேர்ந்து திரிகின்றன. கொல்லையில் பல்வேறு கொடிகள் கலந்து படர்கின்றன. அவற்றில் பூக்கள் பூக்கின்றன. நானும் பொருள் தேடிச் சென்ற தலைவனும் வருந்தும்படியாக மாலை இடிமுழக்கத்துடன் மழை வருகிறது" என்றாள் தலைவி.



     "நான் வாடும்படி பொருள் தேடுவதற்காகச் சென்ற தலைவன் வருவதற்குள் கார்கால மழையால் செழித்த கொடிகளையுடைய முல்லைச் கொடிகள் அரும்புகளைத் தோற்றுவிக்கின்றன. அத்தகைய இம்மாலைப் பொழுதில் நம்மைப்போல் துன்பம் அடைந்து உயிர் வாழும் வலிமைபெற்றவர் வேறு யாரும் இல்லை" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "இடையர்கள் கொன்றைக் குழலினை ஊதி வரிசையாகப் பசுவும் கன்றுமாக ஊருக்குள் வருகின்றனர். மாலைப் பொழுது பரவி வந்தது. மேகம் மழையைப் பெய்வித்தது. இவற்றைக் கண்டு என் மனம் வருந்துகின்றது" என்று தோழியிடம் கூறினாள்.




     "மிக்க ஒலியையுடைய மேகமானது மழை பெய்யத் தொடங்கி கார் காலத்தை மேற்கொள்வதால் என் கையில் உள்ள வளையல்கள் எல்லாம் கழன்று போகின்றன. தவளைகள் இரைச்சலிடுவதைப் போல குதிரைகளின் கழுத்தில் கட்டப்பட்டுள்ள மணிகள் ஒலிக்க நம் தலைவர் தேரில் அமர்ந்து நம்முடைய பிரிவாற்றாமை நீங்கும்படி இன்னும் வரவில்லை. என்றும் வருந்துமாறு விட்டுவிடுவாரோ? நான் என்ன செய்வேன்" என்றாள்.



     "கற்கள் மிகுந்த முல்லை நிலத்தில் முல்லைப்பூக்கள் மலரும்படி இரவில் இடைவிடாது மழைபெய்தது. ஆனால் என் முகம் மலரச் செய்வதற்குரிய என் தலைவர் வராததால் என் மையுண்ட கண்களிலிருந்து கண்ணீர்த் துளிகள் வெளிவர அவை என் மார்பகத்தின் மீது வடிந்து கொண்டிருந்தன" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.





     "நாள் தோறும் மழைபெய்ய வாகை மரங்கள் தழைத்துப் பூத்து மணம் வீசுகின்றன. முல்லை நிலத்தின் எல்லாப்பக்கங்களிலிருந்தும் வண்புனங்கள் ஆரவாரத்துடன் தேனுண்டு திரிகின்றன. நல்ல குணங்கள் இல்லாமல் பகை கொண்டு என்னை வருத்தும் சிறு பொழுதான மாலைக்காலம் எனக்கு மாறாக முயன்று நிற்க அதனால் கண்ணீரானது கண்களில் நிலையாய் நின்றது. நான் என்ன செய்வேன்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "ஆராய்ந்து தொடுக்கப்பட்ட அணிகளை அணிந்த தோழியே! குருத்த மலர் மாலையை அணிந்து வண்புளங்கள் சூழ்ந்து ஆரவாரம் செய்ய ஆயன் பசுக்கூட்டத்துடன் வீட்டில் சேர்கின்ற மாலை நேரத்தில், என்னிடம் தோன்றிய வருத்தம் மிக்க தன்மையானது நிலைபெற்று நின்று ஊர்ந்து வருகின்ற மிக்க மழையினால் தோன்றியது போலும். நான் என்ன செய்வேன்?" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.




     "முயற்சியினை உடைய நம் தலைவர், நடுகற்கள் நடுவதற்குக் காரணமான வீரர்கள் போரிடும் பாலை நில வழியில் செல்ல விருப்பப்படுகிறார்" என்று தலைவிக்குத் தலைவனின் பிரிவைத் தோழி உணர்த்தினாள்.



     "வில்லால் போர் செய்து அதன் காரணமாகக் கிடைக்கும் பொருளைக் கொண்டு பிழைக்கும் ஆறலைக் கள்வர்கள் வாழும் கற்கள் நிறைந்த பாலை நிலத்து வழிக் கொடுமையை எண்ணிப் பார்க்க மாட்டாரா?" என்று தலைவனின் பிரிவுக்கு உடன்படாத தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "என் ஆருயிரே! பிளந்த வாயினை உடைய புலி யானையைக் கொல்ல முயன்று தோல்வியுற்று, பாழ்பட்ட ஊர்களில் உள்ள மன்றங்களில் புகுந்து உணவை நாடி நிற்கும். அத்தகைய தன்மையுடைய பாலை நில வழியில் நம் தலைவர் பொருள் தேட விருப்பம் கொண்டு சென்றுள்ளார். அப்படிப்பட்டவரின் அருளினை எதிர்பார்த்து இன்னும் இறவாதிருக்கிறாயே" என்று தலைவி தனக்குத்தானே கூறினாள்.



     "அணிகலன் அணிந்தவளே! என் உள்ளம் நாணத்தை நீக்கி, உயிருடன் என் தலைவர் உடன் சென்று அவரைக் கண்டு சேர எண்ணுகின்றது. அவ்வாறு இருக்க, குடிப்பதற்கு நீர் இல்லாமல் காட்டுப்பசுக்கள் திரியும் அரிய இடமாகிய பாலை நில வழியில் நம்மைப் பிரிந்து செல்வாரோ" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "காட்டுக் கோழிகள் செடிகளைக் கொத்துவதால் வழியானது தூர்ந்து போகும். அத்தகைய இயல்பு கொண்ட பாலை நில வழியின் கொடுமையை நினைத்தால் நமக்கு வருத்தம் மிகுகின்றது. பிரிவினால் ஏற்பட்ட மெலிவைக் கண்டு அயலார் அலர் தூற்றுகின்றனர். மலையில் பறக்கும் கொடிப் போன்று அலர் நாற் திசையிலும் செல்கின்றது" எனத் தலைவியிடம் தோழி கூறினாள்.



     "பீர்க்கங் கொடி படர்ந்த பாழ் வீடுகளில் கூரிய நகங்களையுடைய கரடியின் கூட்டம் ஒன்று சேர்ந்து உறங்கும். இரக்கமில்லாத நெஞ்சினை உடைய தலைவர் இத்தகைய நீர் இல்லாத அரிய பாலை நிலக் கொடிய வழியை எண்ணிப் பார்த்துத் தம்முடைய செயலை விட்டுவிட எண்ண மாட்டாரா?" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "பொருளை விட அருளே மேலானது என்ற தெளிவு இல்லாத நம் தலைவர் பிரப்பம் புதர்கள் நிறைந்த காட்டில் அணில்கள் ஒலிக்கும்படியான தோட்டங்கள் நிறைந்த பாலை ஊர்களில் ஆண் கோழிகள் காடையுடன் போர் செய்யும்படியான பாலை நிலத்தின் வழியே பரவும் பழிச் சொற்களைப் பொய்யென ஒதுக்கிவிட்டுச் செல்லமாட்டார்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "நம் தலைவர் சென்ற பாலை நில வழியானது முட்களையுடைய மூங்கில் புதர்கள் சூழ்ந்திருக்கும்படியான தோட்டத்தில் வாழும் புள்ளிகளையுடைய காட்டுப் பூனை தன் குட்டிக்கு இரையைத் தேடித் திரியும். ஆறலைக் கள்வர் உலவும் பாலை நில வழி என்று சொல்வர்" என்று தோழியிடம் தலைமகள் கூறினாள்.



     "எம் தலைவனே! பொந்துள்ள மேல் பகுதியினையுடைய மாமரத்தின் அழகுடைய நிழலில் நீண்ட நெற்றியையுடைய ஆண் யானை தன் பெண் யனையுடன் உறங்கும். அதனை அடுத்து காட்டுத் தீ எங்கும் கலந்து எரியும். இத்தகைய காட்டு வழியே பொருள் தேடிச் செல்வதாகக் கூறினால் தலைவியின் கண்களிலிருந்து நீர் நில்லாது வடியும்" என்று தோழி தலைவனிடம் கூறினாள்.



     "விலங்குகளைக் கொல்லும் புலிகள் நிறைந்த புதர்கள் நிறைந்த பாலை நில வழியே வீரம் வாய்ந்த வன்மைமிக்க நம் காதலர் தம் முயற்சியால் கொண்ட விருப்பத்தால், இங்கு இருப்பதால் உண்டாகும் தன்மையை அறியாது நம்மைப் பிரிந்து சென்றாரோ?" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "புலி பாய்ந்து பெண் யானையைக் கொன்றது. ஆண் யானை அச்சத்தால் அகன்று மாவிலங்கு மரங்கள் வாடி நிற்கும் பாறைகளுக்கிடையில் உள்ள வழியில் தன் பெண் யானையை கொன்ற புலியின் வருகையை எதிர்நோக்கிப் பழிவாங்கக் காத்திருக்கும். அப்படிப்பட்ட பாலை நில வழியில் தலைவர் செல்வாரோ" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "மலை வழியாகப் பல ஊர்களைக் கடந்து சென்ற நம் தலைவர் ஆந்தை அலறுவதாலும் அடிக்கடி நலமிக்க தும்மல்கள் தோன்றுவதாலும் களவொழுக்கத்தில் நம்மிடத்தில் கொண்ட அன்புபோல உன் கலக்கம் நீங்க மீண்டும் வருவார்" எனத் தலைமகளின் வருகையை எதிர்பார்த்த தலைவிக்குத் தோழி கூறினாள்.



     "உயர்ந்து குன்றுகள் நிறைந்த பாலைவழியில் சென்ற தலைவரை நாம் நினைக்கின்ற காலத்தில் நம்முடைய இடக்கண் துடிக்கின்றது. கனவுகள் நல்லதாய்த் தோன்றுகின்றன. நம் மென்மையான தோள்கள் அழகுற்று நம் துன்பம் நீங்கும் வண்ணம் பக்கத்தில் பல்லியும் நன்மையுண்டாகும்படி அடிக்கிறது" என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.



     "ஆண் யானை போன்ற தலைவனுடன் சென்ற அறியாச் சிறுமகள் பாலை வழியில் செல்ல இயலாமல் வாடித் துன்பம் அடைந்திருப்பாளோ! பரல் கற்கள் இடற சிலம்பு ஒலிக்க கால் விரல்கள் சிவக்குமாறு துன்புற்று நடந்து செல்வாளோ அறியேன் நான்!" என்று உடன்போன தலவியின் நற்றாய் கூறினாள்.




     போர் ஆற்றல் உடையவனும் அளவிடற்கரிய செல்வத்தை யுடையவனும் ஆகிய மருத நிலத்து நல்லூரன், மேல் பகுதியில் சிறிய காய்களையுடைய வஞ்சிச் செடியைப் போன்று கணுக்கள் சிதறுதலதால் தோன்றுகின்ற முத்தைப் போன்ற தன் செல்வ மகனைத் தன் மார்பின் மீது தழுவிக் கொண்டு தன் மேலாடை கீழே விழுவதைக் காணாதவனாய் உள்ளார்.



     "அகன்ற மருத நிலத்தூர்த் தலைவனான என் ஐயனைப் பரத்தையர் மலர் மாலையினால் பிணித்துக் கொண்டு போனதால் அவர்களிடமே மாறுபாடு கொண்டிருக்கிறேன். அறியாமையால் நடக்கும் அப்பெண்களை நொந்து கொள்வதை விட தலைவனை நொந்து கொள்வதே அறிவுடைமையாகும்" என்று தலைவி தனக்குத்தானே கூறிக் கொண்டாள்.



     "பாணனே! எம் கணவர் கழுத்திடம் தழுவியிருந்தார். ஆனால் இப்போது நேரம் இல்லாத காரணத்தினால் புதல்வன் பால் உண்ண என்னைத் தாயாக அடைத்துவிட்டார். நான் முதுமை அடைந்துவிட்டேன் என்று வளர்கின்ற முலைகளை உடைய பரத்தையர் சேரிக்குச் சென்று கூறு. அங்கேயே கள் முதலானவற்றைப் பருகினாலும் பருகி ஊன் வகைகளை உண். அல்லது அப்பரத்தையரோடு கூடிய கணவன் முன் கூத்தாடினாலும் ஆடு" எனப் பாணனிடம் தலைவி வாயில் மறுத்து வெறுப்புடன் கூறினாள்.



     "பாணனே! உழலை என்னும் மரத்தை முறித்து தொழுவத்தை விட்டு நீங்கிச் சிவந்த கண்களையுடைய எருமையானது, மருத நிலத்து வயல்களில் மேய்ந்து, மர நிழல்களில் தங்கியிருக்கும்படியான குளிர்ந்த நீர்த்துறையையுடைய மருத நிலத்துத் தலைவரின் காதலைச் சேரியில் வாழும் பரத்தையரிடம் கூறுவாயாக" என்று தலைவி கூறினாள்.



     "நீர் நிலைகளையும் வயல்களையும் உடைய மருத நிலத் தலைவனை அழகிய கண்களையுடைய இளம்புதல்வன் தம் இளங்காலால் மிதித்துச் சிதைத்துக் கொண்டிருந்தான். அப்பொழுது அத் தலைவன் மகவு பெற்றதால் தளர்ந்திருந்த பாவை போன்ற தலைவியின் மார்பகக் காம்பினை வருடிக் கொண்டிருந்தான்" என்று செவிலித்தாய் நற்றாயிடம் கூறினாள்.



     "பாணனே! வயல்கள் சூழ்ந்த மருத நிலத்து எம் தலைவனுக்கு, மகனையே பிரிவுக்காலத்துத் துணையாக இருக்கக்கூடிய சான்றோன் என அடைக்கலமாகக் கொண்ட பெண்ணாகிய நாம் என்ன செய்ய முடியும்? அதனால் மலர்கள் நிறைந்த சுருட்டி முடித்த கூந்தலையுடைய திருமகளைப் போன்ற பரத்தையரின் சேரிக்குத் தவறாது செல்வாயாக" என்று பாணற்கு வாயில் மறுத்துக் கூறினாள்.



     "என்பால் வாயில் வேண்டி வந்த பாணனே! நீ சிறிது நேரம் இருக்க. அந்த நேரத்தில் புது வருவாயினையுடைய நல்ல மருத நிலத்தூர்த் தலைவனின் புகழினைச் சொல்வதைக் கைவிடுவாயாக. பிற பெண்டிரைக் கண்டு நாணம் கொள்ளும் என் தலைவன்பால் உள்ள குறைகள் ஒருபுறம் இருக்கட்டும். உனக்குக் குறை ஏதேனும் இருந்தால் கூறுவாயாக" என்று தலைவி கூறினாள்.



     "நல்ல அணிகலன்களை அணிந்த தோழியே! களவுப் புணர்ச்சி நிகழ்ந்த அக்காலத்தில் கூறிய உறுதி மொழிகளைப் பொய் என்று கருதியிருந்தால் அதனை எழுத்தில் எழுதிப் பெற்றிருப்பேன். அங்ஙனமிருக்க நிறமிக்க இதழ்களையுடைய தாமரை மலர்கள் இடையிட்டுக் கிடக்கும் மருதநிலத்து தலைவன் என்னை நினைத்தும் பார்ப்பதில்லை என்பதை யாருக்கு உரைப்பேன் தோழி" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறுகிறாள்.



     "அழகிய அணிகலன்களை அணிந்த தோழியே! நம்முடைய தலைவரைக் காணாதவிடத்து பரத்தையர் அறிவற்றவர் என வைது சினம் கொள்வர். கண்டபோது வாய்மூடி இருப்பர். இப்படிப் புறம் கூறுகின்றவர்களிடம் செல்லும் நம் தலைவனை நினைத்து என் உள்ளம் வருந்துகிறது. இதனை யாரிடம் கூறுவேன் தோழி" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறுகிறாள்.



     "ஆருயிர்த் தங்கையரே! ஒலிக்கின்ற நீர் வளம் வாய்ந்த மருத நிலத்தூரனை உள்ளன்பினால் நீங்கள் நெருங்கித் தழுவாதீர்கள். அறியாமையில் அகப்பட்டு அளவற்ற முறையில் தலைவன் மேல் விருப்பம் கொண்டு காதல் சொற்கள் பலவற்றைப் பேசி ஏங்குதல் வேண்டாம். இவ்வாறு இருந்தால் தலைவன் முன்போல் என்னிடம் அன்புடன் ஒழுகுவான்" என்று தலைவி மற்றவர்களிடம் கூறினாள்.



     "ஆழ்ந்த ஆராய்ச்சியுடைய, நிறைந்த சான்றோர் ஏற்படுத்திய இல்லற வாழ்க்கையானது அன்புடன் கூடியது என்று நினைக்காது புணர்ச்சி ஒன்றையே எண்ணும் பரத்தையரிடத்தில் காட்டிய அருளை இனி விட்டுவிடுவானோ என நினைத்த தலைவன் நின்பால் வணக்கத்தை மேற்கொண்டான். அவனை ஏற்காவிட்டால் உனக்குப் பழிவந்து சேரும் எனவே அவனை ஏற்றுக் கொள்வாயாக" என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.



     "மீன் இனங்கள் நிறைந்த மருத நிலத் தலைவனே! வீட்டைவிட்டு பரத்தையர் வீடு செல்வது சாதனை என்று நினைப்பது பெருமையாகுமா? உம்மைப் பிரிந்த தலைவியின் நிலையை எண்ணிப் பார்ப்பாயாக" என்று தோழி தலைவனிடம் கூறினாள்.



     "நீர் நிலைகளையுடைய மருத நிலத்தூர்த் தலைவனின் ஒழுக்க நெறிகளை நீ எடுத்துக் கூற வேண்டியதில்லை. தலைவன் பிரிந்தது என்னுடைய தவறாக இருப்பினும் இருக்கட்டும். நாள்தோறும் பொன் வளையல்களை அணிந்து கைவீசி விளையாடும் என் மகனை நான் பாதுகாவலாகக் கொண்டுள்ளேன். ஆகையால் இவ்விடத்தை விட்டுச் செல்வாயாக" என பாணற்கு வாயில் மறுத்துத் தலைவி கூறினாள்.



     "எம் தலைவியே! வளம் பொருந்திய வயல்கள் சூழ்ந்த மருத நிலத்தூரன், மயக்கும் மொழிகளைப் பேசித் தங்கள் வலையில் சிக்க வைக்கும் பரத்தையரின் வளைந்த சக்கரம் போன்ற மோதிரம் அணிந்த கைகளில் தப்பி என்றேனும் இடையில் நம்மிடம் வந்தால் அவனை உம்மிடம் சேரச் செய்து வேண்டியவற்றை பெற்றதைப் போல மகிழ்ச்சியடைவேன்" என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.




     "தோழியே! அலைகளையுடைய கடலினைச் சார்ந்த தலைவன் வஞ்சனை இல்லாத அறியாமை உடையவன் என்று உணரும்படியான நெஞ்சத்தை நாம் கொண்டிருத்தல் நம் வாழ்வுக்கு நன்மையை உண்டாக்கும்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     "அழகிய கடற்கரைச் சோலையையுடைய தலைவன் நம்மை விரைவில் மணந்து கொள்வதாகத் தெரியவில்லை. அதனால் நமது துன்பம் மிகுகின்றது. களவொழுக்கம் தெரிந்ததால் செவிலியின் மனநிலை மாறியுள்ளது. நெய்தல் நிலத்து எம் தலைவனுக்கு மணம் செய்து கொள்வதில் தாமதம் ஏற்படுவது தகாது? ஆதலால் நின்னைத் தவிர எனக்கு வேறு துணையில்லை என்பதை என் தலைவன் பால் சொல்வாய்" என்று தலைவி தோழியிடம் கூறினாள்.



     தோழி தலைவனிடம் "பறவைகளின் ஒலியைத் தம் தலைவன் விரைவாய்ச் செலுத்தும் குதிரைகளின் ஒலி என்று எண்ணி, தலைவி ஏமாந்து சென்றாள். பரதவர் பயங் கொள்வாரோ என்று நினைத்து இரவுக்குறியிடம் வரை சென்று உன்னைப் பார்க்காமல் திரும்பி விட்டாள்" என்று கூறினாள்.



     தலைவனை இரவுக்குறியில் சந்தித்துவிட்டுத் திரும்பிய தலைவி தோழியிடம் "சான்றோர்களால் துணிந்து வரையறுக்கப்பட்ட கடலானது உறங்காமைக்குக் காரணம் நெய்தல் நில மலர்கள் பூத்துள்ள உப்பங்கழிகளையுடைய கடல் துறையையுடைய தலைவன் தன் அழகிய நலமான இன்பத்தை மேற்கொண்டு நீங்கிவிட்டான் என்று எண்ணிதான் உறங்கவில்லை போலும்" என்றாள்.



     "கண்விழிபோல் திரண்ட முத்துக்களைத் தரும் பெரிய கடலில் பொருள்களை ஏற்றுமதி இறக்குமதி செய்கின்ற மரக்கலங்கள் உலவும்படியான துறைமுகத் தலைவனை தாரைச் செடிகள் சூழ்ந்த கடற்கரைச் சோலையில் இன்று அரிதாய்க் காணப்பெற்றேன். அவனைப் பிரிந்த போது நேர்ந்த துன்பத்தால் இப்பொழுது இன்ப உணர்ச்சி இல்லாதவளானேன்" என்று தன் நெஞ்சுக்குத் தலைமகள் கூறினாள்.



     "அடம்புக் கொடி படர்ந்துள்ள மணல் மேடுகளில் நண்டுகள் நடமாடும் உப்பங்கழிகள் சூழ்ந்த கடற்கரைத் தலைவன் வரவை நீட்டித்ததால் அவனிடம் அன்பில்லை என்று தலைவி வருந்தும்படி வேறொரு குலமகளை மணந்து கொள்வானோ? அவ்வாறு செய்யமாட்டான்" என்று கூறினாள்.



     "ஆராய்ந்து செய்யப்பட்ட அணிகலன்களை அணிந்த தலைவியே! உப்பங்கழிகளையுடைய குளிர்ந்த அழகிய தலைவன் அவனுடைய கைகளில் அகப்பட்டுக் கொண்டாரைத் தன் ஆண்மையிற்பாற்பட்டது என்று கருதி இறுமாப்பு கொண்டு அலங்காரம் செய்யப்பட்ட தேரில் அமர்ந்து மணந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணமில்லாமல் வருகின்றான்" என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.



     தோழி அன்றில் பறவையிடம், "உப்பங்கழியில் தான் வேண்டிய மீனினை உண்டு அருகில் உள்ள பனைமரத்தின் மீது தங்கும் இணைபிரியா அன்றில் பறவையே! தலைவியின் களவுப் புணர்ச்சியில் கொண்ட அழகைத் திருப்பித் தந்து விடுவாய் என்று வேண்டிய சொற்களை அடக்கத்தோடு தொகுத்துத் தலைவனிடம் கூறுவாயாக" என்று கூறினாள்.



     "கடல் துறையைச் சார்ந்த நெய்தல் நிலத் தலைவனைப் பிரியேன் எனக் கூறிப் பிரிந்த கொடுமையைக் காட்டு வழியில் சென்று என்மேல் அன்பு இல்லாது காலம் நீட்டிடத் தெரிந்தும் தலைவனைப் பற்றி அறிந்து கொள்ள மாட்டாயோ?" என்று தலைமகள் தன் மனத்திடம் கூறினாள்.



     "தலைவியே! வலையால் பரதவர் பிடித்துக் கொண்டு வந்த பலவித மீன்களாகிய வற்றலினைப் பற்றுதற்கு இடமான துறையையுடைய தலைவனை நம் கண்களால் காண முடியுமா? அவனைக் காண நேருமானால் விடாது தொடர்ந்து தலைவியினிடத்துக் கொண்ட அழகைத் திருமணத்தின் மூலம் கேட்டுப் பெறுவோம்" என்று தோழி தலைவியிடம் கூறினாள்.



     "மணல் மேட்டில் இரண்டு பிரிவான கால்களையுடைய ஆண் நண்டானது தன் பெண் நண்டோடு விளையாடுகின்ற ஒப்பற்ற பெரிய உப்பங்கழிகளையுடைய கடல் துறைத் தலைவனே! என் தோழியான தலைமகளின் தோள் நின் பிரிவால் பசலை பூத்துள்ளது. அதனால் துன்பப்படுகின்றாள்" என்று தலைமகன், தலைமகளை மறந்த போது தோழி எதிர்ப்பட்டுக் கூறினாள்.



     "சிறு மீன்களைத் தன் அலகிடைக் கொண்ட சிவந்த இறகுகளையுடைய நாராய்! மெல்லிய குரலையுடைய நின் குஞ்சுகளையே எண்ணி மீன்களைக் கொத்திக் கொல்லும் நீ, களவுப் புணர்ச்சியில் எம்மைக் கண்டுள்ளாய். ஆகையினால் வளைந்து செல்லும் உப்பங்கழிகள் மிகுதியாக உள்ள கடல் துறைத்தலைவன் என்னை விட்டு நீங்கிய தன்மையை நன்றாய் அறிவாய்" என்று தலைவன் பொருள் வயிற் பிரிந்த காலத்து வருந்திய தலைவி, நாரையைப் பார்த்துக் கூறினாள்.





     "முதிர்ந்த புன்னை மரத்திலே இருக்கும் நாரையே! கடமையினைச் செய்வதற்காக என்னைப் பிரிந்து குதிரைத் தேரிலே வரும் தலைவனை இது தகாது என்று நிறுத்தி என்னிடம் அனுப்புவாய்" என்று பொருள் வயிற்பிரிந்த தலைவனை நினைத்துத் தலைவி நாரையிடம் கூறினாள்.





     நெற்றிக் கண்ணையுடையவனும், உலக வடிவமாய் இருப்பவனும், எல்லாவற்றுக்கும் மூலகாரணமாய் இருப்பவனும், கழுத்திலே நஞ்சினை உடைய நீலகண்டன் அருளிய யானை முகத்தைக் கொண்ட விநாயகப் பெருமான் யாவற்றையும் நன்றாக முடிவு பெறச் செய்து எல்லாக் கலைகளையும் அளிப்பான்.

---

---