எட்டாம் திருமுறை மாணிக்கவாசக சுவாமிகள் அருளிய திருவாசகம் ... தொடர்ச்சி - 6 ... 29. அருட்பத்து (மகா மாயா சுத்தி)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் சோதியே சுடரே சூழொளி விளக்கே சுரிகுழற் பணைமுலை மடந்தை பாதியே பரனே பால்கொள்வெண் ணீற்றாய் பங்கயத் தயனும்மா லறியா நீதியே செல்வத் திருப்பெருந் துறையில் நிறைமலர்க் குருந்தமே வியசீர் ஆதியே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என் றரு ளாயே. 458 நிருத்தனே நிமலா நீற்றனே நெற்றிக் கண்ணனே விண்ணுளோர் பிரானே ஒருத்தனே உன்னை ஓலமிட்டலறி உலகெலாந் தேடியுங் காணேன் திருத்தமாம் பொய்கைத் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அருத்தனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 459 எங்கள்நாயகனே என்னுயிர்த் தலைவா ஏலவார் குழலிமார் இருவர் தங்கள் நாயகனே தக்கநற் காமன் தனதுடல் தழலெழ விழித்த செங்கண் நாயகனே திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அங்கணா அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 460 கமலநான் முகனும் கார்முகில் நிறத்துக் கண்ணனும் நண்ணுதற்கு அரிய விமலனே எமக்கு வெளிப்படாய் என்ன வியன்தழல் வெளிப்பட்ட எந்தாய் திமிலநான் மறைசேர் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அமலனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 461 துடிகொள்நே ரிடையாள் சுரிகுழல் மடந்தை துணைமுலைக் கண்கள்தோய் சுவடு பொடிகொள்வான் தழலிற் புள்ளிபோல் இரண்டு பொங்கொளி தங்குமார் பின்னே செடிகொள்வான் பொழில்சூழ் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அடிகளே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 462 துப்பனே தூயாய் தூயவெண் ணீறு துதைந்தெழு துளங்கொளி வயிரத்து ஒப்பனே உன்னை உள்குவார் மனத்தின் உறுசுவை அளிக்கும் ஆரமுதே செப்பமா மறைசேர் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அப்பனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 463 மெய்யனே விகிர்தா மேருவே வில்லா மேவலர் புரங்கள் மூன் றெரித்த கையனே காலாற் காலனைக் காய்ந்த கருந்தழற் பிழம்பன்ன மேனிச் செய்யனே செல்வத் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் ஐயனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 464 முத்தனே முதல்வா முக்கணா முனிவா மொட்டறா மலர்பறித்து இறைஞ்சிப் பத்தியாய் நினைந்து பரவுவார் தமக்குப் பரகதி கொடுத்தருள் செய்யும் சித்தனே செல்வத் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அத்தனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 465 மருளனேன் மனத்தை மயக்கற நோக்கி மறுமையோடு இம்மையும் கெடுத்த பொருளனே புனிதா பொங்குவா ளரவம் கங்கைநீர் தங்குசெஞ் சடையாய் தெருளுநான் மறைசேர் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் அருளனே அடியேன் ஆதரித் தழைத்தால் அதெந்துவே என்றரு ளாயே. 466 திருந்துவார் பொழில்சூழ் திருப்பெருந் துறையில் செழுமலர்க் குருந்தமே வியசீர் இருந்தவா றெண்ணி ஏசறா நினைந்திட்டு என்னுடை எம்பிரான் என்றென்று அருந்தவா நினைந்தே ஆதரித் தழைத்தால் அலைகடல் அதனுளே நின்று பொருந்தவா கயிலை புகுநெறி இதுகாண் போதராய் என்றரு ளாயே. 467 திருச்சிற்றம்பலம் 30. திருக்கழுக்குன்றப் பதிகம் (சற்குரு தரிசனம்)
திருக்கழுக்குன்றத்தில் அருளியது
(எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் பிணக்கிலாத பெருந்துறைப்பெரு மான் உன்நாமங்கள் பேசுவார்க்கு இணக்கி லாததோர் இன்ப மேவரும் துன்ப மேதுடைத் தெம்பிரான் உணக்கிலாததோர் வித்து மேல்விளை யாமல் என்வினை ஒத்தபின் கணக்கி லாத்திருக்கோலம் நீவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 468 பிட்டு நேர்பட மண்சுமந்த பெருந்துறைப் பெரும் பித்தனே சட்ட நேர்பட வந்திலாத சழக்க னேன் உனைச் சார்ந்திலேன் சிட்டனே சிவலோகனே சிறு நாயி னுங்கடையாய வெங் கட்டனேனையும் ஆட்கொள் வான்வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 469 மலங்கினேன் கண்ணின் நீரை மாற்றி மலங்கெடுத்த பெருந்துறை விலங்கினேன் வினைக்கேடனேன் இனி மேல் விளைவ தறிந்திலேன் இலங்கு கின்றநின் சேவடிகள் இரண்டும் வைப்பிட மின்றியே கலங்கினேன் கலங்காமலே வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 470 பூணொணாததொரன்பு பூண்டு பொருந்தி நாள்தொறும் போற்றவும் நாணொணாததொர் நாணம் எய்தி நடுக்கடலுள் அழுந்திநான் பேணொணாத பெருந்துறைப் பெருந் தோணி பற்றி உகைத்தலுங் காணொணாத் திருக்கோலம் நீவந்து காட்டி னாய் கழுக்குன்றிலே. 471 கோல மேனிவராக மேகுண மாம்பெருந்துறைக் கொண்டலே சீல மேதும் அறிந்திலாத என் சிந்தை வைத்த சிகாமணி ஞாலமேகரியாக நான் உனை நச்சி நச்சிட வந்திடும் காலமேஉனை ஓதநீ வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 472 பேதம் இல்லதொர் கற்பளித்த பெருந்துறைப் பெரு வெள்ளமே ஏதமேபல பேச நீஎனை ஏதிலார் முனம் என்செய்தாய் சாதல் சாதல்பொல் லாமை அற்ற தனிச்சரண் சரணாம் எனக் காதலால் உனை ஓதநீ வந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 473 இயக்கி மார் அறு பத்து நால்வரை எண்குணம் செய்த ஈசனே மயக்க மாயதோர் மும்மலப்பழ வல்வினைக்குள் அழுந்தவும் துயக்கறுத்தெனை ஆண்டுகொண்டு நின் தூய்ம் மலர்க்கழல் தந்தெனைக் கயக்க வைத்தடி யார்முனேவந்து காட்டினாய் கழுக்குன்றிலே. 474 திருச்சிற்றம்பலம் 31. கண்டபத்து (நிருத்த தரிசனம்)
தில்லையில் அருளியது
(கொச்சகக் கலிப்பா) திருச்சிற்றம்பலம் இந்திரிய வயமயங்கி இறப்பதற்கே காரணமாய் அந்தரமே திரிந்துபோய் அருநரகில் வீழ்வேற்குச் சிந்தைதனைத் தெளிவித்துச் சிவமாக்கி எனையாண்ட அந்தமிலா ஆனந்தம் அணிகொள் தில்லை கண்டேனே. 475 வினைப்பிறவி என்கின்ற வேதனையில் அகப்பட்டுத் தனைச்சிறுதும் நினையாதே தளர்வெய்திக் கிடப்பேனை எனைப்பெரிதும் ஆட்கொண்டென் பிறப்பறுத்த இணையிலியை அனைத்துலகும் தொழுந்தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே. 476 உருத்தெரியாக் காலத்தே உள்புகுந்தென் உளம்மன்னிக் கருத்திருத்தி ஊன்புக்குக் கருணையினால் ஆண்டுகொண்ட திருத்துருத்தி மேயானைத் தித்திக்குஞ் சிவபதத்தை அருத்தியினால் நாயடியேன் அணிகொள்தில்லை கண்டேனே. 477 கல்லாத புல்லறிவில் கடைப்பட்ட நாயேனை வல்லாள னாய்வந்து வனப்பெய்தி இருக்கும் வண்ணம் பல்லோருங் காண என்றன் பசுபாசம் அறுத்தானை எல்லோரும் இறைஞ்சுதில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே. 478 சாதிகுலம் பிறப்பென்னுஞ் சுழிப்பட்டுத் தடுமாறும் ஆதமிலி நாயேனை அல்லலறுத் தாட்கொண்டு பேதைகுணம் பிறருருவம் யானெனதென் னுரைமாய்த்துக் கோதில்அமு தானானைக் குலாவுதில்லை கண்டேனே. 479 பிறவிதனை அறமாற்றிப் பிணிமூப்பென்று இவையிரண்டும் உறவினொடும் ஒழியச்சென் றுலகுடைய ஒருமுதலைச் செறிபொழில்சூழ் தில்லைநகர்த் திருச்சிற்றம்பலம் மன்னி மறையவரும் வானவரும் வணங்கிடநான் கண்டேனே. 480 பத்திமையும் பரிசுமிலாப் பசுபாசம் அறுத்தருளிப் பித்தன் இவன் எனஎன்னை ஆக்குவித்துப் பேராமே சித்தமெனுந் திண்கயிற்றால் திருப்பாதங் கட்டுவித்த வித்தகனார் விளையாடல் விளங்குதில்லை கண்டேனே. 481 அளவிலாப் பாவகத்தால் அமுக்குண்டிங் கறிவின்றி விளைவொன்றும் அறியாதே வெறுவியனாய்க் கிடப்பேனுக்கு அளவிலா ஆனந்தம் அளித்தென்னை ஆண்டானைக் களவிலா வானவருந் தொழுந்தில்லை கண்டேனே. 482 பாங்கினொடு பரிசொன்றும் அறியாத நாயேனை ஓங்கியுளத் தொளிவளர உலப்பிலா அன்பருளி வாங்கிவினை மலம்அறுத்து வான்கருணை தந்தானை நான்குமறை பயில்தில்லை அம்பலத்தே கண்டேனே. 483 பூதங்கள் ஐந்தாகிப் புலனாகிப் பொருளாகிப் பேதங்கள் அனைத்துமாய்ப் பேதமில்லாப் பெருமையனைக் கேதங்கள் கெடுத்தாண்ட கிளரொளியை மரகதத்தை வேதங்கள் தொழுதேத்தும் விளங்குதில்லை கண்டேனே. 484 திருச்சிற்றம்பலம் 32. பிரார்த்தனைப்பத்து (சதா முத்தி)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் கலந்து நின்னடி யாரோ டன்று வாளா களித்திருந்தேன் புலர்ந்து போன காலங்கள் புகுந்து நின்றது இடர்பின்னாள் உலர்ந்து போனேன் உடையானே உலவா இன்பச் சுடர்காண்பான் அலர்ந்து போனேன் அருள்செய்யாய் ஆர்வங் கூர அடியேற்கே. 485 அடியார் சிலர் உன் அருள்பெற்றார் ஆர்வங் கூர யான் அவமே முடையார் பிணத்தின் முடிவின்றி முனிவால் அடியேன் மூக்கின்றேன் கடியேனுடைய கடுவினையைக் களைந்துன் கருணைக் கடல்பொங்க உடையாய் அடியேன் உள்ளத்தே ஓவா துருக அருளாயே. 486 அருளா ரமுதப் பெருங்கடல்வாய் அடியா ரெல்லாம் புக்கழுந்த இருளார் ஆக்கை இதுபொறுத்தே எய்த்தேன் கண்டாய் எம்மானே மருளார் மனத்தோர் உன்மத்தன் வருமால் என்றிங் கெனைக்கண்டார் வெருளா வண்ணம் மெய்யன்பை உடையாய் பெறநான் வேண்டுமே. 487 வேண்டும் வேண்டும் மெய்யடியார் உள்ளே விரும்பி எனை அருளால் ஆண்டாய் அடியேன் இடர்களைந்த அமுதே அருமா மணிமுத்தே தூண்டா விளக்கின் சுடரனையாய் தொண்டனேற்கும் உண்டாங்கொல் வேண்டா தொன்றும் வேண்டாது மிக்க அன்பே மேவுதலே. 488 மேவும் உன்றன் அடியாருள் விரும்பி யானும் மெய்ம்மையே காவி சேருங் கயற்கண்ணால் பங்கா உன்றன் கருணையினால் பாவியேற்கும் உண்டாமோ பரமா னந்தப் பழங்கடல்சேர்ந்து ஆவி யாக்கை யானெனதென் றியாது மின்றி அறுதலே. 489 அறவே பெற்றார் நின்னன்பர் அந்த மின்றி அகநெகவும் புறமே கிடந்து புலைநாயேன் புலம்பு கின்றேன் உடையானே பெறவே வேண்டும் மெய்யன்பு பேரா ஒழியாய் பிரிவில்லா மறவா நினையா அளவிலா மாளா இன்ப மாகடலே. 490 கடலே அனைய ஆனந்தம் கண்டா ரெல்லாங் கவர்ந்துண்ண இடரே பெருக்கி ஏசற்றிங் கிருத்த லழகோ அடிநாயேன் உடையாய் நீயே அருளுதியென்று உணர்த்தா தொழிந்தே கழிந்தொழிந்தேன் சுடரார் அருளால் இருள்நீங்கச் சோதீ இனித்தான் துணியாயே. 491 துணியா உருகா அருள்பெருகத் தோன்றும் தொண்ட ரிடைப்புகுந்து திணியார் மூங்கில் சிந்தையேன் சிவனே நின்று தேய்கின்றேன் அணியா ரடியார் உனக்குள்ள அன்பும் தாராய் அருளளியத் தணியா தொல்லை வந்தருளித் தளிர்ப்பொற் பாதந் தாராயே. 492 தாரா அருளொன் றின்றியே தந்தாய் என்றுன் தமரெல்லாம் ஆரா நின்றார் அடியேனும் அயலார் போல அயர்வேனோ சீரார் அருளாற் சிந்தனையைத் திருத்தி ஆண்ட சிவலோகா பேரா னந்தம் பேராமை வைக்க வேண்டும் பெருமானே. 493 மானோர் பங்கா வந்திப்பார் மதுரக் கனியே மனநெகா நானோர் தோளாச் சுரையொத்தால் நம்பி இத்தால் வாழ்ந்தாயே ஊனே புகுந்த உனையுணர்ந்தே உருகிப் பெருகும் உள்ளத்தைக் கோனே அருளுங் காலந்தான் கொடியேற் கென்றோ கூடுவதே. 494 கூடிக்கூடி உன்னடியார் குளிப்பார் சிரிப்பர் களிப்பாரா வாடி வாடி வழியற்றேன் வற்றல் மரம்போல் நிற்பேனோ ஊடி ஊடி உடையாயொடு கலந்துள் ளுருகிப் பெருகிநெக்கு ஆடிஆடி ஆனந்தம் அதுவே யாக அருள்கலந்தே. 495 திருச்சிற்றம்பலம் 33. குழைத்தபத்து (ஆத்தும நிவேதனம்)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(அறு சீர்க்கழி நெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் குழைத்தால் பண்டைக் கொடுவினைநோய் காவாய் உடையாய் கொடுவினையேன் உழைத்தால் உறுதி உண்டோ தான் உமையாள் கணவா எனை ஆள்வாய் பிழைத்தாற் பொறுக்க வேண்டாவோ பிறைசேர் சடையாய் முறையோஎன்று அழைத்தால் அருளா தொழிவதே அம்மானே உன்னடி யேற்கே. 496 அடியேன் அல்லல் எல்லாம்முன் அகல ஆண்டாய் என்றிருந்தேன் கொடியே ரிடையாள் கூறாஎம் கோவே ஆவா என்றருளிச் செடிசேர் உடலைச் சிதையாதது எத்துக் கெங்கள் சிவலோகா உடையாய் கூவிப் பணிகொள்ளா தொறுத்தால் ஒன்றும் போதுமே. 497 ஒன்றும் போதா நாயேனை உய்யக் கொண்ட நின்கருணை இன்றே இன்றிப் போய்த்தோதான் ஏழை பங்கா எம்கோவே குன்றே அனைய குற்றங்கள் குணமாம் என்றே நீகொண்டால் என்றான் கெட்டது இரங்கிடாய் எண்தோள் முக்கண் எம்மானே. 498 மானேர் நோக்கி மணவாளா மன்னே நின்சீர் மறப்பித்திவ் ஊனே புகஎன் தனைநூக்கி உழலப் பண்ணு வித்திட்டாய் ஆனால் அடியேன் அறியாமை அறிந்து நீயே அருள்செய்து கோனே கூவிக் கொள்ளும்நாள் என்றென் றுன்னைக் கூறுவதே. 499 கூறும் நாவே முதலாக் கூறுங் கரணம் எல்லாம்நீ தேறும் வகைநீ திகைப்பும்நீ தீமைநன்மை முழுதும்நீ வேறோர் பரிசு இங்கு ஒன்றில்லை மெய்ம்மை உன்னை விரித்துரைக்கில் தேறும் வகைஎன் சிவலோகா திகைத்தால் தேற்ற வேண்டாவோ. 500 வேண்டத்தக்க தறிவோய்நீ வேண்டமுழுதுந் தருவோய்நீ வேண்டும் அயன்மாற் கரியோய்நீ வேண்டி என்னைப் பணிகொண்டாய் வேண்டி நீயா தருள்செய்தாய் யானும் அதுவே வேண்டின் அல்லால் வேண்டும் பரிசொன் றுண்டென்னில் அதுவும் உன்றன் விருப்பன்றே. 501 அன்றே என்றன் ஆவியும் உடலும் உடைமை எல்லாமும் குன்றே அனையாய் என்னைஆட் கொண்டபோதே கொண்டிலையோ இன்றோர் இடையூ றெனக்குண்டோ எண்தோள் முக்கண் எம்மானே நன்றே செய்வாய் பிழை செய்வாய் நானோ இதற்கு நாயகமே. 502 நாயிற் கடையாம் நாயேனை நயந்து நீயே ஆட்கொண்டாய் மாயப் பிறவி உன்வசமே வைத்திட் டிருக்கும் அதுவன்றி ஆயக் கடவேன் நானோதான் என்ன தோஇங் கதிகாரம் காயத் திடுவாய் உன்னுடைய கழற்கீழ் வைப்பாய் கண்ணுதலே. 503 கண்ணார் நுதலோய் கழலிணைகள் கண்டேன் கண்கள் களிகூர எண்ணா திரவும் பகலும்நான் அவைவே எண்ணும் அதுவல்லால் மண்மேல் யாக்கை விடுமாறும் வந்துன் கழற்கே புகுமாறும் அண்ணா எண்ணக் கடவேனோ அடிமை சால அழகுடைத்தே. 504 அழகே புரிந்திட் டடிநாயேன் அரற்று கின்றேன் உடையானே திகழா நின்ற திருமேனி காட்டி என்னைப் பணிகொண்டாய் புகழே பெரிய பதம்எனக்குப் புராண நீதந் தருளாதே குழகா கோல மறையோனே கோனே என்னைக் குழைத்தாயே. 505 திருச்சிற்றம்பலம் 34. உயிருண்ணிப்பத்து (சிவானந்த மேலிடுதல்)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(கலிவிருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் பைந்நாப் பட அரவேரல்குல் உமைபாகம்அ தாய் என் மெய்ந்நாள்தொறும் பிரியா வினைக்கேடா விடைப் பாகா செந்நாவலர் பரசும்புகழ்த் திருப்பெருந்துறை உறைவாய் எந்நாட்களித் தெந்நாள் இறுமாக்கேன் இனியானே. 506 நானாரடி அணைவானொரு நாய்க்குத் தவிசிட்டிங்கு ஊனாருடல் புகுந்தான்உயிர் கலந்தான் உளம்பிரியான் தேனர்சடை முடியான் மன்னு திருப்பெருந்துறை உறைவான் வானேர்களும் அறியாததேர் வளமீந்தனன் எனக்கே. 507 எனைநானென்ப தறியேன்பகல் இரவாவதும் அறியேன் மனவாசகங் கடந்தான் எனை மத்தோன்மத்த னாக்கிச் சினமால்விடை உடையான் மன்னு திருப்பெருந்துறை உறையும் பனவன் எனைச் செய்தபடி றறியேன் பரஞ் சுடரே. 508 வினைக்கேடரும் உளரோபிறர் சொல்லீர் வியனுலகில் எனைத்தான்புகுந் தாண்டான்என் தென்பின்புரை யுருக்கிப் பினைத்தான்புகுந் தெல்லே பெருந்துறையில் உறை பெம்மான் மனத்தான் கண்ணின் அகத்தான் மறு மாற்றத்திடை யானே. 509 பற்றாங்கவை அற்றீர்பற்றும் பற்றாங்கது பற்றி நற்றாங்கதி அடைவோமெனிற் கெடுவீரோடி வம்மின் தெற்றார்சடை முடியான் மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைசீர் கற்றாங்கவன் கழல்பேணின ரொடுங்கூடுமின் கலந்தே. 510 கடலின்திரையதுபோல் வரு கலக்கம்மலம் அறுத்தென் உடலும்என துயிரும்புகுந்து ஒழியாவண்ணம் நிறைந்தான் சுடருஞ்சுடர் மதிசூடிய திருப்பெருந்துறை உறையும் படருஞ்சடை மகுடத்தெங்கள் பரன்தான் செய்த படிறே. 511 வேண்டேன்புகழ் வேண்டேன் செல்வம் வேண்டேன் மண்ணும் விண்ணும் வேண்டேன் பிறப் பிறப்புச்சிவம் வேண்டார் தமைநாளும் தீண்டேன்சென்று சேர்ந்தேன்மன்னு திருப்பெருந்துறை இறைதாள் பூண்டேன்புறம் போகேன் இனிப் புறம்போகலொட் டேனே. 512 கோற்றேன்எனக் கென்கோகுரை கடல்வாய் அமுதென்கோ ஆற்றேன்எங்கள் அரனே அருமருந்தே என தரசே சேற்றார்வயல் புடைசூழ் தரு திருப்பெருந்துறை உறையும் நீற்றார்தரு திருமேனிநின் மலனே உனையானே. 513 எச்சம் அறிவேன்நான்எனக் கிருக்கின்றதை அறியேன் அச்சோ எங்கள் அரனே அரு மருந்தே எனதமுதே செச்சைமலர் புரைமேனியன் திருப்பெருந்துறை உறைவான் நிச்சம்என நெஞ்சில்மன்னி யானாகிநின் றானே. 514 வான்பாவிய உலகத்தவர் தவமே செய அவமே ஊன்பாவிய உடலைச் சுமந்தடவிமர மானேன் தேன்பாய்மலர்க் கொன்றைமன்னு திருப்பெருந்துறை உறைவாய் நான்பாவியன் ஆனால் உனை நல்காய் என லாமே. 515 திருச்சிற்றம்பலம் 35. அச்சப்பத்து (ஆனந்த முறுதல்)
தில்லையில் அருளியது
(அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் புற்றில்வாள் அரவும் அஞ்சேன் பொய்யர்தம் மெய்யும் அஞ்சேன் கற்றைவார் சடைஎம் அண்ணல் கண்ணுதல் பாதம் நண்ணி மற்றும்ஓர் தெய்வந் தன்னை உண்டென நினைந்தெம் பெம்மான் கற்றிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 516 வெருவரேன் வேட்கை வந்தால் வினைக்கடல் கொளினும் அஞ்சேன் இருவரால் மாறு காணா எம்பிரான் தம்பிரா னாம் திருவுரு அன்றி மற்றோர் தேவர் எத் தேவரென்ன அருவரா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 517 வன்புலால் வேலும் அஞ்சேன் வளைக்கையார் கடைக்கண் அஞ்சேன் என்பெலாம் உருக நோக்கி அம்பலத் தாடு கின்ற என்பொலா மணியை ஏத்தி இனிதருள் பருக மாட்டா அன்பிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 518 கிளியனார் கிளவி அஞ்சேன் அவர்கிறி முறுவல் அஞ்சேன் வெளியநீ றாடும் மேனி வேதியன் பாதம் நண்ணித் துளியுலாம் கண்ண ராகித் தொழுதழு துள்ளம் நெக்கிங்கு அளியிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 519 பிணியெலாம் வரினும் அஞ்சேன் பிறப்பினோ டிறப்பும் அஞ்சேன் துணிநிலா அணியினான்தன் தொழும்ப ரோடழுந்தி அம்மால் திணிநிலம் பிளந்தும் காணாச் சேவடி பரவி வெண்ணீறு அணிகிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 520 வாளுலாம் எரியும் அஞ்சேன் வரைபுரண் டிடினும் அஞ்சேன் தோளுலாம் நீற்றன் ஏற்றன் சொற்பதம் கடந்த அப்பன் தாளதா மரைக ளேத்தித் தடமலர் புனைந்து நையும் ஆளலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 521 தகைவிலாப் பழியும் அஞ்சேன் சாதலை முன்னம் அஞ்சேன் புகைமுகந் தெரிகை வீசிப் பொலிந்த அம்பலத்து ளாடும் முகைநகைக் கொன்றைமாலை முன்னவன் பாத மேத்தி அகம்நெகா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 522 தறிசெறி களிறும் அஞ்சேன் தழல்விழி உழுவை அஞ்சேன் வெறிகமழ் சடையன் அப்பன் விண்ணவர் நண்ண மாட்டாச் செறிதரு கழல்கள் ஏத்திச் சிறந்தினி திருக்க மாட்டா அறிவிலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 523 மஞ்சுலாம் உருமும் அஞ்சேன் மன்னரோ டுறவும் அஞ்சேன் நஞ்சமே அமுத மாக்கும் நம்பிரான் எம்பிரானாய்ச் செஞ்செவே ஆண்டு கொண்டான் திருமுண்டம் தீட்ட மாட்டாது அஞ்சுவா ரவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 524 கோணிலா வாளி அஞ்சேன் கூற்றவன் சீற்றம் அஞ்சேன் நீணிலா அணியி னானை நினைந்து நைந்துருகி நெக்கு வாணிலாங் கண்கள் சோர வாழ்த்திநின் றேத்த மாட்டா ஆணலா தவரைக் கண்டால் அம்மநாம் அஞ்சு மாறே. 525 திருச்சிற்றம்பலம் 36. திருப்பாண்டிப் பதிகம் (சிவானந்த விளைவு)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(கட்டளைக் கலித்துறை) திருச்சிற்றம்பலம் பருவரை மங்கைதன் பங்கரைப் பாண்டியற் காரமுதாம் ஒருவரை ஒன்று மிலாதவ ரைக்கழற் போதிறைஞ்சித் தெரிவர நின்றுருக் கிப்பரி மேற்கொண்ட சேவகனார் ஒருவரை யன்றி உருவறியாது என்றன் உள்ளமதே. 526 சதுரை மறந்தறி மால்கொள்வர் சார்ந்தவர் சாற்றிச் சொன்னோம் கதிரை மறைத்தன்ன சோதி கழுக்கடை கைப்பிடித்துக் குதிரையின் மேல்வந்து கூடிடு மேற்குடி கேடுகண்டீர் மதுரையர் மன்னன் மறுபிறப் போட மறித்திடுமே. 527 நீரின்ப வெள்ளத்துள் நீந்திக் குளிக்கின்ற நெஞ்சங்கொண்டீர் பாரின்ப வெள்ளங் கொளப்பரி மேற்கொண்ட பாண்டியனார் ஓரின்ப வெள்ளத் துருக்கொண்டு தொண்டரை உள்ளங் கொண்டார் பேரின்ப வெள்ளத்துட் பெய்கழ லேசென்று பேணுமினே. 528 செறியும் பிறவிக்கு நல்லவர் செல்லன்மின் தென்னன் நன்னாட்டு இறைவன் கிளர்கின்ற காலம்இக் காலம் எக் காலத்துள்ளும் அறிவுஒண் கதிர்வாள் உறைகழித் தானந்த மாக்கடவி எறியும் பிறப்பை எதிர்ந்தார் புரள இருநிலத்தே. 529 காலமுண் டாகவே காதல்செய் துய்ம்மின் கருதரிய ஞாலமுண் டானொடு நான்முகன் வானவர் நண்ணரிய ஆலமுண் டான்எங்கள் பாண்டிப் பிரான்தன் அடியவர்க்கு மூலபண் டாரம் வழங்குகின்றான்வந்து முந்துமினே. 530 ஈண்டிய மாயா இருள்கெட எப்பொரு ளும் விளங்கத் தூண்டிய சோதியை மீனவனுஞ் சொல்ல வல்லன் அல்லன் வேண்டிய போதே விலக்கிலை வாய்தல் விரும்புமின்தாள் பாண்டிய னார்அருள் செய்கின்ற முத்திப் பரிசிதுவே. 531 மாய வனப்பரி மேல்கொண்டு மற்றவர் கைக்கொளலும் போயறும் இப்பிறப் பென்னும் பகைகள் புகுந்தவருக்கு ஆய அரும்பெருஞ் சீருடைத் தன்னரு ளே அருளுஞ் சேய நெடுங்கொடைத் தென்னவன் சேவடி சேர்மின்களே. 532 அழிவின்றி நின்றதொர் ஆனந்த வெள்ளத்து இடையழுத்திக் கழிவில் கருணையைக் காட்டிக் கடிய வினையகற்றிப் பழமலம் பற்றறுத் தாண்டவன் பாண்டிப் பெரும்பதமே முழுதுல குந்தரு வான்கொடை யேசென்று முந்துமினே. 533 விரவிய தீவினை மேலைப் பிறப்புமுந் நீர்கடக்கப் பரவிய அன்பரை என்புருக் கும்பரம் பாண்டியனார் புரவியின் மேல்வரப் புந்திக் கொளப் பட்ட பூங்கொடியார் மரவியல் மேல்கொண்டு தம்மையும் தாம் அறியார் மறந்தே. 534 கூற்றைவென் றாங்குஐவர் கோக்களையும் வென்றிருந்தழகால் வீற்றிருந் தான்பெருந் தேவியுந் தானும் ஓர் மீனவன்பால் ஏற்றுவந் தாருயிர் உண்ட திறல் ஒற்றைச் சேவகனே தேற்றமிலாதவர் சேவடி சிக்கெனச் சேர்மின்களே. 535 திருச்சிற்றம்பலம் 37. பிடித்தபத்து (முத்திக் கலப்புரைத்தல்)
திருத்தோணிபுரத்தில் அருளியது
(எழுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் உம்பர்கட் கரசே ஒழிவற நிறைந்த யோகமே ஊற்றையேன் தனக்கு வம்பெனப் பழுத்தென் குடிமுழு தாண்டு வாழ்வற வாழ்வித்த மருந்தே செம்பொருள் துணிவே சீருடைக் கழலே செல்வமே சிவபெரு மானே எம்பொருட்டு உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 536 விடைவிடா துகந்த விண்ணவர் கோவே வினையனே னுடையமெய்ப் பொருளே முடைவிடா தடியேன் மூத்தறமண்ணாய் முழுப்புழுக் குரம்பையிற் கிடந்து கடைபடா வண்ணம் காத்தெனை ஆண்ட கடவுளே கருணைமா கடலே இடைவிடா துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 537 அம்மையே அப்பா ஒப்பிலா மணியே அன்பினில் விளைந்த ஆரமுதே பொய்ம்மையே பெருக்கிப் பொழுதினைச் சுருக்கும் புழுத்தலைப் புலையனேன் தனக்குச் செம்மையே ஆய சிவபதம் அளித்த செல்வமே சிவபெரு மானே இம்மையே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 538 அருளுடைச் சுடரே அளிந்ததோர் கனியே பெருந்திறல் அருந்தவர்க் கரசே பொருளுடைக் கலையே புகழ்ச்சியைக் கடந்த போகமே யோகத்தின் பொலிவே தெருளிடத் தடியார் சிந்தையுட் புகுந்த செல்வமே சிவபெருமானே இருளிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 539 ஒப்புனக் கில்லா ஒருவனே அடியேன் உள்ளத்துள் ஒளிர்கின்ற ஒளியே மெய்ப்பதம் அறியா வீறிலி யேற்கு விழுமியது அளித்ததோர் அன்பே செப்புதற் கரிய செழுஞ்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெரு மானே எய்ப்பிடத் துன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 540 அறவையேன் மனமே கோயிலாக் கொண்டாண்டு அளவிலா ஆனந்த மருளிப் பிறவிவே ரறுத்தென் குடிமுழு தாண்ட பிஞ்ஞகா பெரியஎம் பொருளே திறவிலே கண்ட காட்சியே அடியேன் செல்வமே சிவபெரு மானே இறவிலே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 541 பாசவே ரறுக்கும் பழம்பொருள் தன்னைப் பற்றுமா றடியனேற் கருளிப் பூசனை உகந்தென் சிந்தையுட் புகுந்து பூங்கழல் காட்டிய பொருளே தேசுடை விளக்கே செழுஞ்சுடர் மூர்த்தீ செல்வமே சிவபெரு மானே ஈசனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 542 அத்தனே அண்டர் அண்டமாய் நின்ற ஆதியே யாதும்ஈ றில்லாச் சித்தனே பத்தர் சிக்கெனப் பிடித்த செல்வமே சிவபெரு மானே பித்தனே எல்லா உயிருமாய்த் தழைத்துப் பிழைத்தவை அல்லையாய் நிற்கும் எத்தனே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 543 பால்நினைத் தூட்டும் தாயினும் சாலப் பரிந்துநீ பாவியே னுடைய ஊனினை உருக்கி உள்ளொளி பெருக்கி உலப்பிலா ஆனந்த மாய தேனினைச் சொரிந்து புறம்புறந் திரிந்த செல்வமே சிவபெரு மானே யானுனைத் தொடர்ந்து சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 544 புன்புலால் யாக்கை புரைபுரை கனியப் பொன்னெடுங் கோயிலாப் புகுந்தென் என்பெலாம் உருக்கி எளியையாய் ஆண்ட ஈசனே மாசிலா மணியே துன்பமே பிறப்பே இறப்பொடு மயக்காம் தொடக்கெலாம் அறுத்த நற்சோதீ இன்பமே உன்னைச் சிக்கெனப் பிடித்தேன் எங்கெழுந் தருளுவ தினியே. 545 திருச்சிற்றம்பலம் 38. திருவேசறவு (சுட்டறிவு ஒழித்தல்)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(கொச்சகக் கலிப்பா) திருச்சிற்றம்பலம் இரும்புதரு மனத்தேனை ஈர்த்தீர்த்தென் என்புருக்கிக் கரும்புதரு சுவைஎனக்குக் காட்டினைஉன் கழலிணைகள் ஒருங்குதிரை உலவுசடை உடையானே நரிகளெல்லாம் பெருங்குதிரை ஆக்கியவா றன்றேஉன் பேரருளே. 546 பண்ணார்ந்த மொழிமங்கை பங்காநின் ஆளானார்க்கு உண்ணார்ந்த ஆரமுதே உடையானே அடியேனை மண்ணார்ந்த பிறப்பறுத்திட் டாள்வாய்நீ வாஎன்னக் கண்ணார உய்ந்தவா றன்றேஉன் கழல்கண்டே. 547 ஆதமிலி யான்பிறப் பிறப்பென்னும் அருநரகில் ஆர்தமரும் இன்றியே அழுந்துவேற்கு ஆவாவென்று ஓதமலி நஞ்சுண்ட உடையானே அடியேற்குன் பாதமலர் காட்டியவா றன்றேஎம் பரம்பரனே. 548 பச்சைத்தாள் அரவாட்டீ படர்சடையாய் பாதமலர் உச்சத்தார் பெருமானே அடியேனை உய்யக்கொண்டு எச்சத்தார் சிறுதெய்வம் ஏத்தாதே அச்சோஎன் சித்தத்தா றுய்ந்தவா றன்றேஉன் திறம் நினைந்தே. 549 கற்றறியேன் கலைஞானம் கசிந்துருகேன் ஆயிடினும் மற்றறியேன் பிறதெய்வம் வாக்கியலால் வார்கழல்வந் துற்றிருமாந் திருந்தேன்எம் பெருமானே அடியேற்குப் பொற்றிவிசு நாய்க்கிடுமா றன்றேநின் பொன்னருளே. 550 பஞ்சாய அடிமடவார் கடைக்கண்ணால் இடர்ப்பட்டு நஞ்சாய துயர்கூர நடுங்குவேன் நின்னருளால் உய்ஞ்சேன் எம் பெருமானே உடையானே அடியேனை அஞ்சேலென்று ஆண்டவா றன்றேஅம் பலத்தமுதே. 551 என்பாலைப் பிறப்பறுத்து இங்கு இமையவர்க்கும் அறியவொண்ணாத் தென்பாலைத் திருப்பெருந் துறையுறையுஞ் சிவபெருமான் அன்பால்நீ அகம்நெகவே புகுந்தருளி ஆட்கொண்டது என்பாலே நோக்கியவா றன்றேஎம் பெருமானே. 552 மூத்தானே மூவாத முதலனே முடிவில்லா ஓத்தானே பொருளானே உண்மையுமாய் இன்மையுமாய்ப் பூத்தானே புகுந்திங்குப் புரள்வேனைக் கருணையினால் பேர்த்தேநீ ஆண்டவா றன்றேஎம் பெருமானே. 553 மருவினிய மலர்ப்பாதம் மனத்தில்வளர்ந் துள்ளுருகத் தெருவுதொறும் மிக அலறிச் சிவபெருமா னென்றேத்திப் பருகியநின் பரங்கருணைத் தடங்கடலிற் படிவுஆமாறு அருளெனக்கிங்கு இடைமருதே இடங்கொண்ட அம்மானே. 554 நானேயோ தவஞ் செய்தேன் சிவாயநம எனப்பெற்றேன் தேனாய்என் அமுதமுமாய்த் தித்திக்குஞ் சிவபெருமான் தானேவந் தெனதுள்ளம் புகுந்தடியேற் கருள்செய்தான் ஊனாரும் உயிர்வாழ்க்கை ஒறுத்தன்றே வெறுத்திடவே. 555 திருச்சிற்றம்பலம்
39. திருப்புலம்பல் (சிவானந்த முதிர்வு)
திருவாரூரில் அருளியது
(கொச்சகக் கலிப்பா) திருச்சிற்றம்பலம் பூங்கமலத் தயனொடுமால் அறியாத நெறியானே கோங்கலர்சேர் குவிமுலையாள் கூறாவெண் ணீறாடி ஓங்கெயில்சூழ் திருவாரூர் உடையானே அடியேன்நின் பூங்கழல்கள் அவையல்லா தெவையாதும் புகழேனே. 556 சடையானே தழலாடீ தயங்குமூ விலைச்சூலப் படையானே பரஞ்சோதீ பசுபதீ மழவெள்ளை விடையானே விரிபொழில்சூழ் பெருந்துறையாய் அடியேன்நான் உடையானே உனையல்லா துறுதுணை மற் றறியேனே. 557 உற்றாரை யான்வேண்டேன் ஊர்வேண்டேன் பேர்வேண்டேன் கற்றாரை யான்வேண்டேன் கற்பனவும் இனியமையும் குற்றாலத் தமர்ந்துறையுங் கூத்தாஉன் குரைகழற்கே கற்றாவின் மனம்போலக் கசிந்துருக வேண்டுவனே. 558 திருச்சிற்றம்பலம் 40. குலாப் பத்து (அனுபவம் இடையீடு படாமை)
தில்லையில் அருளியது
(கொச்சகக் கலிப்பா) திருச்சிற்றம்பலம் ஓடுங் கவந்தியுமே உறவென்றிட் டுள்கசிந்து தேடும் பொருளுஞ் சிவன்கழலே எனத்தெளிந்து கூடும் உயிரும் குமண்டையிடக் குனித்தடியேன் ஆடுங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 559 துடியேர் இடுகிடைத் தூய்மொழியார் தோள்நசையால் செடியேறு தீமைகள் எத்தனையுஞ் செய்திடினும் முடியேன் பிறவேன் எனைத்தனதாள் முயங்குவித்த அடியேன் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 560 என்புள் ளுருக்கி இருவினையை ஈடழித்துத் துன்பங் களைந்து துவந்துவங்கள் தூய்மைசெய்து முன்புள்ள வற்றை முழுதழிய உள்புகுந்த அன்பின் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 561 குறியும் நெறியும் குணமுமிலார் குழாங்கள்தமைப் பிரியும் மனத்தார் பிறிவரிய பெற்றியனைச் செறியுங் கருத்தில் உருத்தமுதாஞ் சிவபதத்தை அறியுங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 562 பேருங் குணமும் பிணிப்புறும்இப் பிறவிதனைத் தூரும் பரிசு துரிசறுத்துத் தொண்ட ரெல்லாஞ் சேரும் வகையாற் சிவன்கருணைத் தேன்பருகி ஆருங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 563 கொம்பில் அரும்பாய்க் குவிமலராய்க் காயாகி வம்பு பழுத்துடலம் மாண்டிங்ஙன் போகாமே நம்பும்மென் சிந்தை நணுகுஎம்வண்ணம் நானணுகும் அம்பொன் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 564 மதிக்குந் திறலுடைய வல்அரக்கன் தோள்நெரிய மிதக்குந் திருவடி என் தலைமேல் வீற்றிருப்பக் கதிக்கும் பசுபாசம் ஒன்றுமிலோம் எனக்களித்திங்கு அதிர்க்குங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 565 இடக்குங் கருமுருட் டேனப்பின் கானகத்தே நடக்குந் திருவடி என்தலைமேல் நட்டமையால் கடக்குந் திறல்ஐவர் கண்டகர்தம் வல்லாட்டை அடக்குங் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 566 பாழ்ச்செய் விளாவிப் பயனிலியாய்க் கிடப்பேற்குக் கீழ்ச்செய் தவத்தாற் கிழியீடு நேர்பட்டுத் தாட்செய்ய தாமரைச் சைவனுக்கென் புன்தலையால் ஆட்செய் குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 567 கொம்மை வரிமுலைக் கொம்பனையாள் கூறனுக்குச் செம்மை மனத்தால் திருப்பணிகள் செய்வேனுக்கு இம்மை தரும்பயன் இத்தனையும் ஈங்கொழிக்கும் அம்மை குலாத்தில்லை ஆண்டானைக் கொண்டன்றே. 568 திருச்சிற்றம்பலம் 41. அற்புதப்பத்து (அனுபவ மாற்றாமை)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(அறுசீர்க் கழிநெடிலடி ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் மைய லாய்இந்த மண்ணிடை வாழ்வெனும் ஆழியுள் அகப்பட்டுத் தைய லாரெனுஞ் சுழித்தலைப் பட்டுநான் தலைதடு மாறாமே பொய்யெ லாம்விடத் திருவருள் தந்துதன் பொன்னடி யிணைகாட்டி மெய்ய னாய்வெளி காட்டிமுன் நின்றதோர் அற்புதம் விளம்பேனே. 569 ஏய்ந்த மாமல ரிட்டுமுட் டாததோர் இயல்பொடும் வணங்காதே சாந்த மார்முலைத் தையல்நல் லாரொடுந் தலைதடு மாறாகிப் போந்து யான்துயர் புகாவணம் அருள்செய்து பொற்கழ லிணைகாட்டி வேந்த னாய்வெளியே என்முன் நின்றதோர் அற்புதம் விளம்பேனே. 570 நடித்து மண்ணிடைப் பொய்யினைப் பலசெய்து நானென தெனும்மாயக் கடித்த வாயிலே நின்றுமுன் வினைமிகக் கழறியே திரிவேனைப் பிடித்து முன்னின்றப் பெருமறை தேடிய அரும்பொருள் அடியேனை அடித்த டித்துவக் காரமுன் தீற்றிய அற்புதம் அறியேனே. 571 பொருந்தும் இப்பிறப் பிறப்பிவை நினையாது பொய்களே புகன்றுபோய்க் கருங் குழலினார் கண்களால் ஏறுண்டு கலங்கியே கிடப்பேனைத் திருந்து சேவடிச் சிலம்பவை சிலம்பிடத் திருவொடும் அகலாதே அருந்து ணைவனாய் ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே. 572 மாடுஞ் சுற்றமும் மற்றுள போகமும் மங்கையர் தம்மோடுங் கூடி அங்குள குணங்களால் ஏறுண்டு குலாவியே திரிவேனை வீடு தந்தென்றன் வெந்தொழில் வீட்டிட மென்மலர்க் கழல்காட்டி ஆடு வித்தென தகம்புகுந் தாண்டதோர் அற்புதம் அறியேனே. 573 வணங்கும் இப்பிறப் பிறப்பிவை நினையாது மங்கையர் தம்மோடும் பிணைந்து வாயிதழ்ப் பொருவெள்ளத் தழுந்திநான் பித்தனாய்த் திரிவேனைக் குணங்க ளுங்குறி களுமிலாக் குணக்கடல் கோமளத் தொடுங்கூடி அணைந்து வந்தெனை ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே. 574 இப்பி றப்பினில் இணைமலர் கொய்துநான் இயல்பொடஞ் செழுத்தோதித் தப்பி லாதுபொற் கழல்களுக் கிடாதுநான் தடமுலை யார்தங்கள் மைப்பு லாங்கண்ணால் ஏறுண்டு கிடப்பேனை மலரடி யிணைகாட்டி அப்பன் என்னைவந் தாண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே. 575 ஊச லாட்டுமிவ் வுடலுயி ராயின இருவினை அறுத்தென்னை ஓசையா லுணர் வார்க்குணர் வரியவன் உணர்வுதந் தொளியாக்கிப் பாச மானவை பற்றறுத்து உயர்ந்ததன் பரம்பெருங் கருணையால் ஆசை தீர்த்துஅடி யார் அடிக் கூட்டிய அற்புதம் அறியேனே. 576 பொச்சை யானஇப் பிறவியிற் கிடந்துநான் புழுத்தலை நாய்போல இச்சை யாயின ஏழையர்க் கேசெய்தங் கிணங்கியே திரிவேனை இச்ச கத்துஅரி அயனுமெட் டாததன் விரைமலர்க் கழல்காட்டி அச்சன் என்னையும் ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே. 577 செறியும் இப்பிறப் பிறப்பிவை நினையாது செறிகுழலார் செய்யுங் கிறியுங் கீழ்மையுங் கெண்டையங் கண்களும் உன்னியே கிடப்பேனை இறைவன் எம்பிரான் எல்லையில் லாததன் இணைமலர்க் கழல்காட்டி அறிவு தந்தெனை ஆண்டுகொண் டருளிய அற்புதம் அறியேனே. 578 திருச்சிற்றம்பலம் 42. சென்னிப்பத்து (சிவ விளைவு)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் தேவ தேவன்மெய்ச் சேவகன் தென்பெ ருந்துறை நாயகன் மூவ ராலும் அறியொணா முத லாய ஆனந்த மூர்த்தியான் யாவ ராயினும் அன்பரன்றி அறியொ ணாமலர்ச் சோதியான் தூய மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னிச் சுடருமே. 579 அட்டமூர்த்தி அழகன்இன்னமு தாய ஆனந்த வெள்ளத்தான் சிட்டன் மெய்ச்சிவ லோகநாயகன் தென்பெ ருந்துறைச் சேவகன் மட்டு வார்குழல் மங்கை யாளையோர் பாகம் வைத்த அழகன்தன் வட்ட மாமலர்ச் சேவடிக் கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே. 580 நங்கை மீரெனை நோக்குமின் நங்கள் நாதன் நம்பணி கொண்டவன் தெங்கு சோலைகள் சூழ்பெருந் துறை மேய சேவகன் நாயகன் மங்கை மார்கையில் வளையுங் கொண்டெம் உயிருங் கொண்டெம் பணிகொள்வான் பொங்கு மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னிப் பொலியுமே. 581 பத்தர் சூழப் பராபரன் பாரில் வந்துபார்ப் பானெனச் சித்தர் சூழச் சிவபிரான் தில்லை மூதூர் நடஞ்செய்வான் எத்தனாகிவந்து இல்புகுந்தெமை ஆளுங் கொண்டெம் பணிகொள்வான் வைத்த மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே. 582 மாய வாழ்க்கையை மெய்யென் றெண்ணி மதித்திடா வகை நல்கியான் வேய தோளுமை பங்கன் எங்கள் திருப்பெ ருந்துறை மேவினான் காயத் துள்ளமு தூறஊறநீ கண்டு கொள்ளென்று காட்டிய சேய மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னித் திகழுமே. 583 சித்தமே புகுந் தெம்மையாட் கொண்டு தீவினை கெடுத் துய்யலாம் பத்தி தந்துதன் பொற்கழற்கணே பன்மலர் கொய்து சேர்த்தலும் முத்தி தந்திந்த மூவுலகுக்கும் அப்பு றத்தெமை வைத்திடும் அத்தன் மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே. 584 பிறவி யென்னுமிக் கடலைநீந் தத்தன் பேரருள்தந் தருளினான் அறவை யென்றடி யார்கள் தங்கள் அருட்கு ழாம்புக விட்டுநல் உறவு செய்தெனை உய்யக்கொண்ட பிரான்தன் உண்மைப் பெருக்கமாம் திறமை காட்டிய சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னித் திகழுமே. 585 புழுவி னாற்பொதிந் திடுகுரம்பையில் பொய் தனையொழி வித்திடும் எழில்கொள் சோதியெம் ஈசன்எம்பிரான் என்னு டையப்பன் என்றென்று தொழுத கையின ராகித் தூய்மலர்க் கண்கள் நீர்மல்குந் தொண்டர்க்கு வழுவி லாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னி மலருமே. 586 வம்ப னாய்த்திரி வேனைவாவென்று வல்வி னைப்பகை மாய்த்திடும் உம்ப ரான்உல கூடறுத்துஅப் புறத்தனாய் நின்ற எம்பிரான் அன்ப ரானவர்க்கருளி மெய்யடி யார்கட் கின்பந் தழைந்திடுஞ் செம்பொன் மாமலர்ச் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னித் திகழுமே. 587 முத்த னைமுதற் சோதியைமுக்கண் அப்பனை முதல் வித்தனைச் சித்த னைச்சிவ லோகனைத்திரு நாமம்பாடித் திரிதரும் பத்தர் காள்இங்கே வம்மின்நீர் உங்கள் பாசந்தீரப் பணியினோ சித்த மார்தருஞ் சேவடிக்கண்நம் சென்னி மன்னித் திகழுமே. 588 திருச்சிற்றம்பலம் 43. திருவார்த்தை (அறிவித்து அன்புறுதல்)
திருப்பெருந்துறையில் அருளியது
(ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் மாதிவர் பாகன் மறைபயின்ற வாசகன் மாமலர் மேயசோதி கோதில் பரங்கருணையடியார் குலாவுநீதி குண மாகநல்கும் போதலர் சோலைப் பெருந்துறையெம் புண்ணியன் மண்ணிடை வந்திழிந்து ஆதிப் பிரமம் வெளிப்படுத்த அருளறி வார் எம்பிரானாவாரே. 589 மாலயன் வானவர் கோனும்வந்து வணங்க அவர்க்கருள் செய்த ஈசன் ஞாலம் அதனிடை வந்திழிந்து நன்னெறி காட்டி நலம்திகழும் கோல மணியணி மாடம் நீடு குலாவு மிடைவை மடநல்லாட்குச் சீல மிகக்கரு ணைஅளிக்குந் திறமறி வார்எம் பிரானாவாரே. 590 அணிமுடி ஆதி அமரர்கோமான் ஆனந்தக் கூத்தன் அறுசமயம் பணிவகை செய்து படவதேறிப் பாரொடு விண்ணும் பரவியேத்தப் பிணிகெடநல்கும் பெருந்துறையெம் பேரரு ளாளன்பெண் பாலுகந்து மணிவலை கொண்டுவான் மீன்விசிறும் வகையறிவார் எம்பிரானா வாரே. 591 வேடுரு வாகி மகேந்திரத்து மிகுகுறை வானவர் வந்துதன்னைத் தேட இருந்த சிவபெருமான் சித்தனை செய்தடி யோங்களுய்ய ஆடல் அமர்ந்த பரிமாஏறி ஐயன் பெருந்துறை ஆதிஅந்நாள் ஏடர் களையெங்கும் ஆண்டுகொண்ட இயல்பறி வார்எம் பிரானா வாரே. 592 வந்திமை யோர்கள் வணங்கியேத்த மாக்கரு ணைக்கட லாய்அடியார் பந்தனை விண்டுஅற நல்கும்எங்கள் பரமன் பெருந்துறை ஆதி அந்நாள் உந்து திரைக்கட லைக்கடந்தன்று ஓங்கு மதிலிலங்கை அதினில் பந்தணை மெல்விர லாட்கருளும் பரிசளி வார்எம் பிரானாவாரே. 593 வேவத் திரிபுரம் செற்ற வில்லி வேடுவனாய்க்கடி நாய்கள்சூழ ஏவற் செயல்செய்யுந் தேவர்முன்னே எம்பெருமான்தான் இயங்கு காட்டில் ஏவுண்ட பன்றிக் கிரங்கியீசன் எந்தை பெருந்துறை ஆதி அன்று கேவலங் கேழலாய்ப் பால்கொடுத்த கிடப்பறி வார்எம் பிரானாவாரே. 594 நாதம் உடையதோர் நற்கமலப் போதினில் நண்ணிய நன்னுதலார் ஓதிப் பணிந்திலர் தூவியேத்த ஒளிவளர் சோதியெம் ஈசன் மன்னும் போதலர் சோலைப் பெருந்துறையெம் புண்ணியன் மண்ணிடை வந்து தோன்றிப் பேதங் கெடுத்து அருள் செய்பெருமை அறியவல் லார்எம் பிரானாவாரே. 595 பூவலர் கொன்றைய மாலைமார்பன் போருகிர் வன்புலி கொன்றவீரன் மாதுநல் லாளுமை மங்கைபங்கன் வண்பொழில் சூழ்தென் பெருந்துறைக்கோன் ஏதில் பெரும்புகழ் எங்கள்ஈசன் இருங்கடல் வாணற்குத் தீயில்தோன்றும் ஓவிய மங்கையர் தோள்புணரும் உருவறி வார்எம் பிரானாவாரே. 596 தூவெள்ளை நீறணி எம்பெருமான் சோதி மகேந்திர நாதன்வந்து தேவர் தொழும்பதம் வைத்தஈசன் தென்னன் பெருந்துறை ஆளிஅன்று காதல் பெருகக் கருணை காட்டித் தன்கழல் காட்டிக் கசிந்துருகக் கேதங் கெடுத்தென்னை ஆண்டருளும் கிடப்பறி வார்எம் பிரானா வாரே. 597 அங்கணன் எங்கள் அமரர் பெம்மான் அடியார்க் கமுதன் அவனி வந்த எங்கள் பிரான்இரும் பாசந்தீர இகபரம் ஆயதோர் இன்பம் எய்தச் சங்கம் கவரந்துவண் சாத்தினோடுஞ் சதுரன் பெருந்துறை ஆளிஅன்று மங்கையர் மல்கும் மதுரைசேர்ந்த வகையறி வார்எம் பிரானா வாரே. 598 திருச்சிற்றம்பலம் 44. எண்ணப்பதிகம் (ஒழியா இன்பத்து உவகை)
தில்லையில் அருளியது
(ஆசிரிய விருத்தம்) திருச்சிற்றம்பலம் பாருரு வாய பிறப்பற வேண்டும் பத்திமை யும்பெற வேண்டும் சீருரு வாய சிவபெரு மானே செங் கமல மலர்போல் ஆருரு வாயஎன் ஆர முதேஉன் அடியவர் தொகை நடுவே ஓருருவாய நின் திருவருள் காட்டி என்னையும் உய்யக்கொண் டருளே. 599 உரியேன் அல்லேன் உனக் கடிமை உன்னைப் பிரிந்திங் கொருபொழுதும் தரியேன் நாயேன் இன்னதென்று அறியேன் சங்கரா கருணையினாற் பெரியோன் ஒருவன் கண்டுகொள் என்றுன் பெய்கழல் அடிகாட்டிப் பிரியேன் என்றென் றருளிய அருளும் பொய்யோ எங்கள் பெருமானே. 600 என்பே உருகநின் அருள்அளித்துன் இணைமலர் அடி காட்டி முன்பே என்னை ஆண்டுகொண்ட முனிவா முனிவர் முழுமுதலே இன்பே அருளி எனையுருக்கி உயிருண் கின்ற எம்மானே நண்பே யருளாய் என்னுயிர் நாதா நின்னருள் நாணாமே. 601 பத்தில னேனும் பணிந்தில னேனும்உன் உயர்ந்தபைங் கழல் காணப் பித்தில னேனும் பிதற்றில னேனும் பிறப்பறுப்பாய் எம்பெருமானே முத்தனை யானே மணியனை யானே முதல்வ னேமுறை யோஎன்று எத்தனை யானும் யான்தொடர்ந் துன்னை இனிப்பிரிந் தாற்றேனே. 602 காணும தொழிந்தேன் நின்திருப் பாதம் கண்டு கண் களிகூரப் பேணும தொழிந்தேன் பிதற்றம தொழிந்தேன் பின்னைஎம் பெருமானே தாணுவே அழிந்தேன் நின்னினைந் துருகுந் தன்மைஎன் புன்மைகளால் காணும தொழிந்தேன் நீயினி வரினுங் காணவும் நாணுவனே. 603 பாற்றிரு நீற்றெம் பரமனைப் பரங்கரு ணையோடு எதிர்த்து தோற்றிமெய் யடியார்க் கருட்டுறை யளிக்குஞ் சோதியை நீதி யிலேன் போற்றியென் அமுதே என நினைந் தேத்திப் புகழ்ந்தழைத் தலறியென் னுள்ளே ஆற்றுவனாக உடையவ னேஎனை ஆவஎன் றருளாயே. 604 |