111  நல்லானை நான்மறை யோடிய லாறங்கம்
       வல்லானை வல்லவர் பான்மலிந் தோங்கிய
       சொல்லானைத் தொன்மதிற் காழியே கோயிலாம்
       இல்லானை யேத்தநின் றார்க்குள தின்பமே. 2.11.1

112  நம்மான மாற்றி நமக்கரு ளாய்நின்ற
       பெம்மானைப் பேயுடன் ஆடல் புரிந்தானை
       அம்மானை அந்தணர் சேரு மணிகாழி
       எம்மானை ஏத்தவல் லார்க்கிட ரில்லையே. 2.11.2

113  அருந்தானை யன்புசெய் தேத்தகில் லார்பால்
       பொருந்தானைப் பொய்யடி மைத்தொழில் செய்வாருள்
       விருந்தானை வேதிய ரோதி மிடைகாழி
       இருந்தானை யேத்துமின் நும்வினை யேகவே. 2.11.3

114  புற்றானைப் புற்றர வம்மரை யின்மிசைச்
       சுற்றானைத் தொண்டுசெய் வாரவர் தம்மொடும்
       அற்றானை அந்தணர் காழி யமர்கோயில்
       பற்றானைப் பற்றிநின் றார்க்கில்லை பாவமே. 2.11.4

115  நெதியானை நெஞ்சிடங் கொள்ள நினைவார்தம்
       விதியானை விண்ணவர் தாம்வியந் தேத்திய
       கதியானைக் காருல வும்பொழிற் காழியாம்
       பதியானைப் பாடுமின் நும்வினை பாறவே. 2.11.5

116  செப்பான மென்முலை யாளைத் திகழ்மேனி
       வைப்பானை வார்கழ லேத்தி நினைவார்தம்
       ஒப்பானை ஓதம் உலாவு கடற்காழி
       மெய்ப்பானை மேவிய மாந்தர் வியந்தாரே. 2.11.6

117  துன்பானைத் துன்பம் அழித்தரு ளாக்கிய
       இன்பானை யேழிசை யின்னிலை பேணுவார்
       அன்பானை அணிபொழிற் காழி நகர்மேய
       நம்பானை நண்ணவல் லார்வினை நாசமே. 2.11.7

118  குன்றானைக் குன்றெடுத் தான்புயம் நாலைந்தும்
       வென்றானை மென்மல ரானொடு மால்தேட
       நின்றானை நேரிழை யாளொடுங் காழியுள்
       நன்றானை நம்பெரு மானை நணுகுமே. 2.11.8


119  சாவாயும் வாதுசெய் சாவகர் சாக்கியர்
       மேவாத சொல்லவை கேட்டு வெகுளேன்மின்
       பூவாய கொன்றையி னானைப் புனற்காழிக்
       கோவாய கொள்கையி னாணடி கூறுமே. 2.11.10

120  கழியார்சீ ரோதமல் குங்கடற் காழியுள்
       ஒழியாது கோயில்கொண் டானை யுகந்துள்கித்
       தழியார்சொல் ஞானசம் பந்தன் தமிழார
       மொழிவார்கள் மூவுல கும்பெறு வார்களே. 2.11.11






121  மறையானை மாசிலாப் புன்சடை மல்குவெண்
       பிறையானைப் பெண்ணொடா ணாகிய பெம்மானை
       இறையானை யேர்கொள்கச் சித்திரு வேகம்பத்
       துறைவானை யல்லதுள் காதென துள்ளமே. 2.12.1

122  நொச்சியே வன்னிகொன் றைமதி கூவிளம்
       உச்சியே புனைதல்வே டம்விடை யூர்தியான்
       கச்சியே கம்பம்மே யகறைக் கண்டனை
       நச்சியே தொழுமின்நும் மேல்வினை நையுமே. 2.12.2

123  பாராரு முழவமொந் தைகுழல் யாழொலி
       சீராலே பாடலா டல்சிதை வில்லதோர்
       ஏரார்பூங் கச்சியே கம்பனை யெம்மானைச்
       சேராதார் இன்பமா யந்நெறி சேராரே. 2.12.3

124  குன்றேய்க்கு நெடுவெண்மா டக்கொடி கூடிப்போய்
       மின்றேய்க்கு முகில்கள்தோ யும்வியன் கச்சியுள்
       மன்றேய்க்கு மல்குசீ ரான்மலி யேகம்பஞ்
       சென்றேய்க்குஞ் சிந்தையார் மேல்வினை சேராவே. 2.12.4

125  சடையானைத் தலைகையேந் திப்பலி தருவார்தங்
       கடையேபோய் மூன்றுங்கொண் டான்கலிக் கச்சியுள்
       புடையேபொன் மலருங்கம் பைக்கரை யேகம்பம்
       உடையானை யல்லதுள் காதென துள்ளமே. 2.12.5

126  மழுவாளோ டெழில்கொள்சூ லப்படை வல்லார்தங்
       கெழுவாளோ ரிமையாருச் சியுமை யாள்கங்கை
       வழுவாமே மல்குசீ ரால்வள ரேகம்பந்
       தொழுவாரே விழுமியார் மேல்வினை துன்னாவே. 2.12.6

127  விண்ணுளார் மறைகள்வே தம்விரித் தோதுவார்
       கண்ணுளார் கழலின்வெல் வார்கரி காலனை
       நண்ணுவா ரெழில்கொள்கச் சிநக ரேகம்பத்
       தண்ணலா ராடுகின் றவலங் காரமே. 2.12.7

128  தூயானைத் தூயவா யம்மறை யோதிய
       வாயானை வாளரக் கன்வலி வாட்டிய
       தீயானைத் தீதில்கச் சித்திரு வேகம்பம்
       மேயானை மேவுவா ரென்றலை மேலாரே. 2.12.8

129  நாகம்பூண் ஏறதே றல்நறுங் கொன்றைதார்
       பாகம்பெண் பலியுமேற் பர்மறை பாடுவர்
       ஏகம்பம் மேவியா டுமிறை யிருவர்க்கும்
       மாகம்பம் அறியும்வண் ணத்தவ னல்லனே. 2.12.9

130  போதியார் பிண்டியா ரென்றிவர் பொய்ந்நூலை
       வாதியா வம்மினம் மாவெனுங் கச்சியுள்
       ஆதியார் மேவியா டுந்திரு வேகம்பம்
       நீதியாற் றொழுமினும் மேல்வினை நில்லாவே. 2.12.10

131  அந்தண்பூங் கச்சியே கம்பனை யம்மானைக்
       கந்தண்பூங் காழியூ ரன்கலிக் கோவையால்
       சந்தமே பாடவல் லதமிழ் ஞானசம்
       பந்தன்சொற் பாடியா டக்கெடும் பாவமே. 2.12.11






132  நீற்றானை நீள்சடை மேல்நிறை வுள்ளதோர்
       ஆற்றானை அழகமர் மென்முலை யாளையோர்
       கூற்றானைக் குளிர்பொழிற் கோழம்பம் மேவிய
       ஏற்றானை யேத்துமின் நும்மிடர் ஏகவே. 2.13.1

133  மையான கண்டனை மான்மறி யேந்திய
       கையானைக் கடிபொழிற் கோழம்பம் மேவிய
       செய்யானைத் தேன்நெய்பா லுந்திகழ்ந் தாடிய
       மெய்யானை மேவுவார் மேல்வினை மேவாவே. 2.13.2

134  ஏதனை யேதமி லாஇமை யோர்தொழும்
       வேதனை வெண்குழை தோடுவி ளங்கிய
       காதனைக் கடிபொழிற் கோழம்பம் மேவிய
       நாதனை யேத்துமின் நும்வினை நையவே. 2.13.3

135  சடையானைத் தண்மல ரான்சிர மேந்திய
       விடையானை வேதமும் வேள்வியு மாயநன்
       குடையானைக் குளிர்பொழில் சூழ்திருக் கோழம்பம்
       உடையானை உள்குமின் உள்ளங்கு ளிரவே. 2.13.4

136  காரானைக் கடிகமழ் கொன்றையம் போதணி
       தாரானைத் தையலோர்பால்மகிழ்ந் தோங்கிய
       சீரானைச் செறிபொழிற் கோழம்பம் மேவிய
       ஊரானை யேத்துமின் நும்மிடர் ஒல்கவே. 2.13.5

137  பண்டாலின் நீழலா னைப்பரஞ் சோதியை
       விண்டார்கள் தம்புரம் மூன்றுட னேவேவக்
       கண்டானைக் கடிகமழ் கோழம்பங் கோயிலாக்
       கொண்டானைக் கூறுமின் உள்ளங் குளிரவே. 2.13.6

138  சொல்லானைச் சுடுகணை யாற்புரம் மூன்றெய்த
       வில்லானை வேதமும் வேள்வியு மானானைக்
       கொல்லானை உரியானைக் கோழம்பம் மேவிய
       நல்லானை யேத்துமின் நும்மிடர் நையவே. 2.13.7

139  விற்றானை வல்லரக் கர்விறல் வேந்தனைக்
       குற்றானைத் திருவிர லாற்கொடுங் காலனைச்
       செற்றானைச் சீர்திக ழுந்திருக் கோழம்பம்
       பற்றானைப் பற்றுவார் மேல்வினை பற்றாவே. 2.13.8

140  நெடியானோ டயனறி யாவகை நின்றதோர்
       படியானைப் பண்டரங்க வேடம்ப யின்றானைக்
       கடியாருங் கோழம்பம் மேவிய வெள்ளேற்றின்
       கொடியானைக் கூறுமின் உள்ளங் குளிரவே. 2.13.9

141  புத்தருந் தோகையம் பீலிகொள் பொய்ம்மொழிப்
       பித்தரும் பேசுவ பேச்சல்ல பீடுடைக்
       கொத்தலர் தண்பொழிற் கோழம்பம் மேவிய
       அத்தனை யேத்துமின் அல்லல் அறுக்கவே. 2.13.10

142  தண்புன லோங்குதண் ணந்தராய் மாநகர்
       நண்புடை ஞானசம் பந்தன்நம் பானுறை
       விண்பொழிற் கோழம்பம் மேவிய பத்திவை
       பண்கொளப் பாடவல் லார்க்கில்லை பாவமே. 2.13.11






143  சடையானைச் சந்திர னோடுசெங் கண்ணரா
       உடையானை உடைதலை யிற்பலி கொண்டூரும்
       விடையானை விண்ணவர் தாந்தொழும் வெண்ணியை
       உடையானை யல்லதுள் காதென துள்ளமே. 2.14.1

144  சோதியைச் சுண்ணவெண் ணீறணிந் திட்டவெம்
       ஆதியை ஆதியும் அந்தமு மில்லாத
       வேதியை வேதியர் தாந்தொழும் வெண்ணியில்
       நீதியை நினையவல் லார்வினை நில்லாவே. 2.14.2

145  கனிதனைக் கனிந்தவ ரைக்கலந் தாட்கொள்ளும்
       முனிதனை மூவுல குக்கொரு மூர்த்தியை
       நனிதனை நல்லவர் தாந்தொழும் வெண்ணியில்
       இனிதனை யேத்துவ ரேதமி லாதாரே. 2.14.3

146  மூத்தானை மூவுல குக்கொரு மூர்த்தியாய்க்
       காத்தானைக் கனிந்தவ ரைக்கலந் தாளாக
       ஆர்த்தானை அழகமர் வெண்ணியம் மான்றன்னை
       ஏத்தாதா ரென்செய்வார் ஏழையப் பேய்களே. 2.14.4

147  நீரானை நிறைபுனல் சூழ்தரு நீள்கொன்றைத்
       தாரானைத் தையலோர் பாகமு டையானைச்
       சீரானைத் திகழ்தரு வெண்ணிய மர்ந்துறை
       ஊரானை உள்கவல் லார்வினை யோயுமே. 2.14.5

148  முத்தினை முழுவயி ரத்திரள் மாணிக்கத்
       தொத்தினைத் துளக்கமில் லாதவி ளக்காய
       வித்தினை விண்ணவர் தாந்தொழும் வெண்ணியில்
       அத்தனை யடையவல் லார்க்கில்லை அல்லலே. 2.14.6

149  காய்ந்தானைக் காமனை யுஞ்செறு காலனைப்
       பாய்ந்தானைப் பரியகைம் மாவுரித் தோன்மெய்யின்
       மேய்ந்தானை விண்ணவர் தாந்தொழும் வெண்ணியில்
       நீந்தானை நினையவல் லார்வினை நில்லாவே. 2.14.7

150  மறுத்தானை மாமலை யைமதி யாதோடிச்
       செறுத்தானைத் தேசழி யத்திகழ் தோள்முடி
       இறுத்தானை யெழிலமர் வெண்ணியெம் மானெனப்
       பொறுத்தானைப் போற்றுவா ராற்ற லுடையாரே. 2.14.8

151  மண்ணினை வானவ ரோடுமனி தர்க்குங்
       கண்ணினைக் கண்ணனும் நான்முகனுங் காணா
       விண்ணினை விண்ணவர் தாந்தொழும் வெண்ணியில்
       அண்ணலை அடையவல் லார்க்கில்லை அல்லலே. 2.14.9

152  குண்டருங் குணமிலா தசமண் சாக்கிய
       மிண்டர்கள் மிண்டவை கேட்டு வெகுளன்மின்
       விண்டவர் தம்புரம் எய்தவன் வெண்ணியில்
       தொண்டரா யேத்தவல் லார்துயர் தோன்றாவே. 2.14.10

153  மருவாரு மல்குகா ழித்திகழ் சம்பந்தன்
       திருவாருந் திகழ்தரு வெண்ணி யமர்ந்தானை
       உருவாரும் ஒண்டமிழ் மாலை யிவைவல்லார்
       பொருவாகப் புக்கிருப் பார்புவ லோகத்தே. 2.14.11






154  நீரானே நீள்சடை மேலொர் நிரைகொன்றைத்
       தாரானே தாமரை மேலயன் தான்றொழுஞ்
       சீரானே சீர்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       ஊரானே யென்பவர் ஊனமி லாதாரே. 2.15.1

155  மதியானே வரியர வோடுடன் மத்தஞ்சேர்
       விதியானே விதியுடை வேதியர் தாந்தொழும்
       நெதியானே நீர்வயல் சூழ்திருக் காறாயிற்
       பதியானே யென்பவர் பாவமி லாதாரே. 2.15.2

156  விண்ணானே விண்ணவ ரேத்திவி ரும்புஞ்சீர்
       மண்ணானே மண்ணிடை வாழுமு யிர்க்கெல்லாங்
       கண்ணானே கடிபொழில் சூழ்திருக் காறாயில்
       எண்ணானே யென்பவர் ஏதமி லாதாரே. 2.15.3

157  தாயானே தந்தையு மாகிய தன்மைகள்
       ஆயானே ஆயநல் லன்பர்க்க ணியானே
       சேயானே சீர்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       மேயானே யென்பவர் மேல்வினை மேவாவே. 2.15.4

158  கலையானே கலைமலி செம்பொற் கயிலாய
       மலையானே மலைபவர் மும்மதில் மாய்வித்த
       சிலையானே சீர்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       நிலையானே யென்பவர் மேல்வினை நில்லாவே. 2.15.5

159  ஆற்றானே ஆறணி செஞ்சடை யாடர
       வேற்றானே ஏழுல கும்மிமை யோர்களும்
       போற்றானே பொழில்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       நீற்றானே யென்பவர் மேல்வினை நில்லாவே. 2.15.6

160  சேர்த்தானே தீவினை தேய்ந்தறத் தேவர்கள்
       ஏத்தானே யேத்துநன் மாமுனி வர்க்கிடர்
       காத்தானே கார்வயல் சூழ்திருக் காறாயில்
       ஆர்த்தானே யென்பவர் மேல்வினை யாடாவே. 2.15.7

161  கடுத்தானே காலனைக் காலாற் கயிலாயம்
       எடுத்தானை யேதமா கம்முனி வர்க்கிடர்
       கெடுத்தானே கேழ்கிள ருந்திருக் காறாயில்
       அடுத்தானே யென்பவர் மேல்வினை யாடாவே. 2.15.8

162  பிறையானே பேணிய பாடலோ டின்னிசை
       மறையானே மாலொடு நான்முகன் காணாத
       இறையானே யெழில்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       உறைவானே யென்பவர் மேல்வினை ஓடுமே. 2.15.9

163  செடியாரும் புன்சமண் சீவரத் தார்களும்
       படியாரும் பாவிகள் பேச்சுப் பயனில்லை
       கடியாரும் பூம்பொழில் சூழ்திருக் காறாயில்
       குடியாருங் கொள்கையி னார்க்கில்லை குற்றமே. 2.15.10

164  ஏய்ந்தசீ ரெழில்திக ழுந்திருக் காறாயில்
       ஆய்ந்தசீ ரானடி யேத்தி யருள்பெற்ற
       பாய்ந்தநீர்க் காழியுள் ஞானசம் பந்தன்சொல்
       வாய்ந்தவா றேத்துவார் வானுல காள்வாரே. 2.15.11






165  அயிலாரும் அம்பத னாற்புர மூன்றெய்து
       குயிலாரும் மென்மொழி யாளொரு கூறாகி
       மயிலாரும் மல்கிய சோலை மணஞ்சேரிப்
       பயில்வானைப் பற்றிநின் றார்க்கில்லை பாவமே. 2.16.1

166  விதியானை விண்ணவர் தாந்தொழு தேத்திய
       நெதியானை நீள்சடை மேல்நிகழ் வித்தவான்
       மதியானை வண்பொழில் சூழ்ந்த மணஞ்சேரிப்
       பதியானைப் பாடவல் லார்வினை பாறுமே. 2.16.2

167  எய்ப்பானார்க் கின்புறு தேனளித் தூறிய
       இப்பாலா யெனையும் ஆள வுரியானை
       வைப்பான மாடங்கள் சூழ்ந்த மணஞ்சேரி
       மெய்ப்பானை மேவிநின் றார்வினை வீடுமே. 2.16.3

168  விடையானை மேலுல கேழுமிப் பாரெலாம்
       உடையானை ஊழிதோ றூழி உளதாய
       படையானைப் பண்ணிசை பாடு மணஞ்சேரி
       அடைவானை யடையவல் லார்க்கில்லை யல்லலே. 2.16.4

169  எறியார்பூங் கொன்றையி னோடும் இளமத்தம்
       வெறியாருஞ் செஞ்சடை யார மிலைத்தானை
       மறியாருங் கையுடை யானை மணஞ்சேரிச்
       செறிவானைச் செப்பவல் லார்க்கிடர் சேராவே. 2.16.5

170  மொழியானை முன்னொரு நான்மறை யாறங்கம்
       பழியாமைப் பண்ணிசை யான பகர்வானை
       வழியானை வானவ ரேத்து மணஞ்சேரி
       இழியாமை யேத்தவல் லார்க்கெய்தும் இன்பமே. 2.16.6

171  எண்ணானை யெண்ணமர் சீரிமை யோர்கட்குக்
       கண்ணானைக் கண்ணொரு மூன்று முடையானை
       மண்ணானை மாவயல் சூழ்ந்த மணஞ்சேரிப்
       பெண்ணானைப் பேசநின் றார்பெரி யோர்களே. 2.16.7

172  எடுத்தானை யெழில்முடி யெட்டும் இரண்டுந்தோள்
       கெடுத்தானைக் கேடிலாச் செம்மை யுடையானை
       மடுத்தார வண்டிசை பாடும் மணஞ்சேரி
       பிடித்தாரப் பேணவல் லார்பெரியோர்களே. 2.16.8

173  சொல்லானைத் தோற்றங்கண் டானும் நெடுமாலுங்
       கல்லானைக் கற்றன சொல்லித் தொழுதோங்க
       வல்லார்நன் மாதவ ரேத்து மணஞ்சேரி
       எல்லாமாம் எம்பெரு மான்கழல் ஏத்துமே. 2.16.9

174  சற்றேயுந் தாமறி வில்சமண் சாக்கியர்
       சொற்றேயும் வண்ணமொர் செம்மை உடையானை
       வற்றாத வாவிகள் சூழ்ந்த மணஞ்சேரி
       பற்றாக வாழ்பவர் மேல்வினை பற்றாவே. 2.16.10

175  கண்ணாருங் காழியர் கோன்கருத் தார்வித்த
       தண்ணார்சீர் ஞானசம் பந்தன் தமிழ்மாலை
       மண்ணாரும் மாவயல் சூழ்ந்த மணஞ்சேரி
       பண்ணாரப் பாடவல் லார்க்கில்லை பாவமே. 2.16.11






176  நிலவும் புனலும் நிறைவா ளரவும்
       இலகுஞ் சடையார்க் கிடமாம் எழிலார்
       உலவும் வயலுக் கொளியார் முத்தம்
       விலகுங் கடலார் வேணு புரமே. 2.17.1

177  அரவார் கரவன் அமையார் திரள்தோள்
       குரவார் குழலா ளொருகூ றனிடங்
       கரவா தகொடைக் கலந்தா ரவர்க்கு
       விரவா கவல்லார் வேணு புரமே. 2.17.2

178  ஆகம் மழகா யவள்தான் வெருவ
       நாகம் உரிபோர்த் தவனண் ணுமிடம்
       போகந் தருசீர் வயல்சூழ் பொழில்கள்
       மேகந் தவழும் வேணு புரமே. 2.17.3

179  காசக் கடலில் விடமுண் டகண்டத்
       தீசர்க் கிடமா வதுஇன் னறவ
       வாசக் கமலத் தனம்வன் றிரைகள்
       வீசத் துயிலும் வேணு புரமே. 2.17.4

180  அரையார் கலைசேர் அனமென் னடையை
       உரையா வுகந்தா னுறையும் இடமாம்
       நிரையார் கமுகின் நிகழ்பா ளையுடை
       விரையார் பொழில்சூழ் வேணு புரமே. 2.17.5

181  ஒளிரும் பிறையும் முறுகூ விளவின்
       தளிருஞ் சடைமே லுடையா னிடமாம்
       நளிரும் புனலின் னலசெங் கயல்கள்
       மிளிரும் வயல்சூழ் வேணு புரமே. 2.17.6


182  ஏவும் படைவேந் தன்இரா வணனை
       ஆவென் றலற அடர்த்தா னிடமாந்
       தாவும் மறிமா னொடுதண் மதியம்
       மேவும் பொழில்சூழ் வேணு புரமே. 2.17.8

183  கண்ணன் கடிமா மலரிற் றிகழும்
       அண்ணல் இருவர் அறியா இறையூர்
       வண்ணச் சுதைமா ளிகைமேற் கொடிகள்
       விண்ணிற் றிகழும் வேணு புரமே. 2.17.9

184  போகம் மறியார் துவர்போர்த் துழல்வார்
       ஆகம் மறியா அடியார் இறையூர்
       மூகம் மறிவார் கலைமுத் தமிழ்நூல்
       மீகம் மறிவார் வேணு புரமே. 2.17.10

185  கலமார் கடல்போல் வளமார் தருநற்
       புலமார் தருவே ணுபுரத் திறையை
       நலமார் தருஞா னசம்பந் தன்சொன்ன
       குலமார் தமிழ்கூ றுவர்கூர் மையரே. 2.17.11






186  சடையா யெனுமால் சரண்நீ யெனுமால்
       விடையா யெனுமால் வெருவா விழுமால்
       மடையார் குவளை மலரும் மருகல்
       உடையாய் தகுமோ இவள்உள் மெலிவே. 2.18.1

187  சிந்தா யெனுமால் சிவனே யெனுமால்
       முந்தா யெனுமால் முதல்வா எனுமால்
       கொந்தார் குவளை குலவும் மருகல்
       எந்தாய் தகுமோ இவள்ஏ சறவே. 2.18.2

188  அறையார் கழலும் மழல்வா யரவும்
       பிறையார் சடையும் முடையாய் பெரிய
       மறையார் மருகல் மகிழ்வா யிவளை
       இறையார் வளைகொண் டெழில்வவ் வினையே. 2.18.3

189  ஒலிநீர் சடையிற் கரந்தா யுலகம்
       பலிநீ திரிவாய் பழியில் புகழாய்
       மலிநீர் மருகல் மகிழ்வா யிவளை
       மெலிநீர் மையளாக் கவும்வேண் டினையே. 2.18.4

190  துணிநீ லவண்ணம் முகில்தோன் றியன்ன
       மணிநீ லகண்ட முடையாய் மருகல்
       கணிநீ லவண்டார் குழலாள் இவள்தன்
       அணிநீ லவொண்கண் அயர்வாக் கினையே. 2.18.5

191  பலரும் பரவப் படுவாய் சடைமேல்
       மலரும் பிறையொன் றுடையாய் மருகல்
       புலருந் தனையுந் துயிலாள் புடைபோந்
       தலரும் படுமோ அடியா ளிவளே. 2.18.6

192  வழுவாள் பெருமான் கழல்வாழ் கவெனா
       எழுவாள் நினைவாள் இரவும் பகலும்
       மழுவா ளுடையாய் மருகல் பெருமான்
       தொழுவா ளிவளைத் துயராக் கினையே. 2.18.7

193  இலங்கைக் கிறைவன் விலங்க லெடுப்பத்
       துலங்கவ் விரலூன் றலுந்தோன் றலனாய்
       வலங்கொள் மதில்சூழ் மருகற் பெருமான்
       அலங்கல் லிவளை அலராக் கினையே. 2.18.8

194  எரியார் சடையும் மடியும் மிருவர்
       தெரியா ததோர்தீத் திரளா யவனே
       மரியார் பிரியா மருகற் பெருமான்
       அரியாள் இவளை அயர்வாக் கினையே. 2.18.9

195  அறிவில் சமணும் மலர்சாக் கியரும்
       நெறியல் லனசெய் தனர்நின் றுழல்வார்
       மறியேந் துகையாய் மருகற் பெருமான்
       நெறியார் குழலி நிறைநீக் கினையே. 2.18.10

196  வயஞா னம்வல்லார் மருகற் பெருமான்
       உயர்ஞா னமுணர்ந் தடியுள் குதலால்
       இயன்ஞா னசம்பந் தனபா டல்வல்லார்
       வியன்ஞா லமெல்லாம் விளங்கும் புகழே. 2.18.11






197  அறத்தா லுயிர்கா வலமர்ந் தருளி
       மறத்தால் மதில்மூன் றுடன்மாண் பழித்த
       திறத்தால் தெரிவெய் தியதீ வெண்டிங்கள்
       நிறத்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.1

198  பதிதா னிடுகா டுபைங்கொன் றைதொங்கல்
       மதிதா னதுசூ டியமைந் தனுந்தான்
       விதிதான் வினைதான் விழுப்பம் பயக்கும்
       நெதிதான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.2

199  நலந்தா னவன்நான் முகன்றன் தலையைக்
       கலந்தா னதுகொண் டகபா லியுந்தான்
       புலந்தான் புகழா லெரிவிண் புகழும்
       நிலந்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.3

200  தலைதா னதுஏந் தியதம் மடிகள்
       கலைதான் திரிகா டிடம்நா டிடமா
       மலைதா னெடுத்தான் மதில்மூன் றுடைய
       நிலைதான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.4

201  தவந்தான் கதிதான் மதிவார் சடைமேல்
       உவந்தான் சுறவேந் தனுரு வழியச்
       சிவந்தான் செயச்செய் துசெறுத் துலகில்
       நிவந்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.5

202  வெறியார் மலர்க்கொன் றையந்தார் விரும்பி
       மறியார் மலைமங் கைமகிழ்ந் தவன்றான்
       குறியாற் குறிகொண் டவர்போய்க் குறுகும்
       நெறியான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.6

203  பிறைதான் சடைச்சேர்த் தியஎந் தைபெம்மான்
       இறைதான் இறவாக் கயிலை மலையான்
       மறைதான் புனலொண் மதிமல் குசென்னி
       நிறைதான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.7

204  மறைத்தான் பிணிமா தொருபா கந்தன்னை
       மிறைத்தான் வரையா லரக்கன் மிகையைக்
       குறைத்தான் சடைமேற் குளிர்கோல் வளையை
       நிறைத்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.8

205  தழல்தா மரையான் வையந்தா யவனுங்
       கழல்தான் முடிகா ணியநா ணொளிரும்
       அழல்தான் அடியார்க் கருளாய்ப் பயக்கும்
       நிழல்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.9

206  கனத்தார் திரைமாண் டழற்கான் றநஞ்சை
       எனத்தா வெனவாங் கியதுண் டகண்டன்
       மனத்தாற் சமண்சாக் கியர்மாண் பழிய
       நினைத்தான் நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனே. 2.19.10

207  புகரே துமிலா தபுத்தே ளுலகின்
       நிகரா நெல்லிக்கா வுள்நிலா யவனை
       நகரா நலஞா னசம்பந் தன்சொன்ன
       பகர்வா ரவர்பா வமிலா தவரே. 2.19.11






208  தொழுமா றுவல்லார் துயர்தீ ரநினைந்
       தெழுமா றுவல்லார் இசைபா டவிம்மி
       அழுமா றுவல்லார் அழுந்தை மறையோர்
       வழிபா டுசெய்மா மடம்மன் னினையே. 2.20.1

209  கடலே றியநஞ் சமுதுண் டவனே
       உடலே உயிரே உணர்வே யெழிலே
       அடலே றுடையாய் அழுந்தை மறையோர்
       விடலே தொழமா மடம்மே வினையே. 2.20.2

210  கழிகா டலனே கனலா டலினாய்
       பழிபா டிலனே யவையே பயிலும்
       அழிபா டிலராய் அழுந்தை மறையோர்
       வழிபா டுசெய்மா மடம்மன் னினையே. 2.20.3

211  வானே மலையே யெனமன் னுயிரே
       தானே தொழுவார் தொழுதாள் மணியே
       ஆனே சிவனே அழுந்தை யவரெம்
       மானே யெனமா மடம்மன் னினையே. 2.20.4

212  அலையார் புனல்சூழ் அழுந்தைப் பெருமான்
       நிலையார் மறியும் நிறைவெண் மழுவும்
       இலையார் படையும் மிவையேந் துசெல்வ
       நிலையா வதுகொள் கெனநீ நினையே. 2.20.5

213  நறவார் தலையின் நயவா வுலகிற்
       பிறவா தவனே பிணியில் லவனே
       அறையார் கழலாய் அழுந்தை மறையோர்
       மறவா தெழமா மடம்மன் னினையே. 2.20.6

214  தடுமா றுவல்லாய் தலைவா மதியம்
       சுடுமா றுவல்லாய் சுடரார் சடையில்
       அடுமா றுவல்லாய் அழுந்தை மறையோர்
       நெடுமா நகர்கை தொழநின் றனையே. 2.20.7

215  பெரியாய் சிறியாய் பிறையாய் மிடறுங்
       கரியாய் கரிகா டுயர்வீ டுடையாய்
       அரியாய் எளியாய் அழுந்தை மறையோர்
       வெரியார் தொழமா மடம்மே வினையே. 2.20.8

216  மணீநீள் முடியான் மலையை அரக்கன்
       தணியா தெடுத்தான் உடலந் நெரித்த
       அணியார் விரலாய் அழுந்தை மறையோர்
       மணிமா மடம்மன் னியிருந் தனையே. 2.20.9

217  முடியார் சடையாய் முனநா ளிருவர்
       நெடியான் மலரான் நிகழ்வா லிவர்கள்
       அடிமே லறியார் அழுந்தை மறையோர்
       படியாற் றொழமா மடம்பற் றினையே. 2.20.10

218  அருஞா னம்வல்லார் அழுந்தை மறையோர்
       பெருஞா னமுடைப் பெருமா னவனைத்
       திருஞா னசம்பந் தனசெந் தமிழ்கள்
       உருஞா னமுண்டாம் உணர்ந்தார் தமக்கே. 2.20.11

---

---

---

---