தயாரிப்பாளர் எஸ்.பி.எஸ். கையில் ஒரு அழகான மஞ்சள் நிற ஃப்ரீப் கேஸுடன் நரி நுழைவது போல் பம்மிப் பம்மி உள்ளே நுழைந்தார். அவர் வந்து இறங்கிய மழமழ என்று பெயிண்ட் மின்னிப் பளபளக்கிற ஏ.சி. டீலக்ஸ் டயோட்டா போர்ட்டிகோவில் கம்பீரமாக நின்றது. மிகுந்த தயக்கத்தோடு பங்களா முன்வராந்தாவில் இருந்த சோபாக்களில் ஒன்றில் உட்கார்ந்த அவரை, “உள்ளே வாங்க! அம்மா கூப்பிடறாங்க” - என்று கவிதா வந்து உள்ளே அழைத்தாள். கூலிங்கிளாஸைக் கழற்றிக் கையில் வைத்துக் கொண்டு மற்றொரு கையால் சென்ட் வாசனையை அந்தப் பகுதி முழுவதும் படரவிட்ட கைக்குட்டையால் முகத்தைத் துடைத்துக் கொண் டார் எஸ்.பி.எஸ். என்கிற எஸ்.பி.சிவதாணு. அசடு வழியக் கவிதாவைப் பார்த்து ஒரு தரம் சிரித்தார். பின்பு அலுத்துக் கொள்ள ஆரம்பித்தார்:

     “பத்து மணிக்கு வரேன்னிருந்தேன்! கொஞ்சம் நேரமாயிடிச்சு... செட்ல எல்லாரும் ரெடியா இருக்காங்க... அம்மா அழுக்கு நோட்டு வாங்க மாட்டாங்க... அழுக்குன்னலே அவங்களுக்கு அலர்ஜி... அதுனாலே எல்லாத்தையும் சலவைநோட்டா மாத்த நேரமாயிடிச்சு... புது நோட்டு அவசரமா மாத்தணும்னு நூறு ரூபாய்க்கு நாலணு ‘வட்டம்’ கேட்கிறான். கமிஷன் வெட்டாமச் சலவை நோட்டு வாங்க முடியலே. சாராயக் கடைங்க வந்து போனலும் போச்சு... மார்க்கெட்ல அழுக்கு நோட்டுச் செலாவணி ஒரேயடியா அதிகரிச்சுப் போச்சு...”

     “பரவாயில்லே! வாங்க சார்! அம்மா உங்களை எதிர்பார்த்து ரெடியா இருக்காங்க... உடனே கிளம்பிறலாம்.”

     எஸ்.பி.எஸ். அம்பாள் சந்நிதிக்குள் நுழையும் பரம பக்தனைப் போல் செருப்புக்களை அறை முகப்பிலேயே கழற்றி விட்டுப் பயபக்தியோடு கவிதாவைப் பின் தொடர்ந்து குளிர்சாதன வசதி செய்யப்பட்டிருந்த ‘சுலபா’வின் தனியறைக்குள் நுழைந்தார்.

     “வாங்க எஸ்.பி.எஸ்! இந்தா கவிதா! அவருக்குக் குடிக்க எதாச்சும் ஜூஸ் குடு! பாவம்! எங்கெங்கியோ அலைஞ்சு களைச்சுப் போய் வந்திருக்கார்” - என்று சுலபா அவரை வரவேற்றாள்.

     “பணம் நேத்தே ரெடிங்க! உங்களுக்குப் பிடிச்ச மாதிரிச் சலவை நோட்டா மாத்தறதுக்குத் தான் ஒரே அலைச்சல். பெரிய ஐம்பது கொண்டாந்திருக்கேன். சலவை நோட்டு வாங்கக் கமிஷன் மட்டுமே சுளையா நூத்தி இருவத்தஞ்சு ரூபா போயிரிச்சும்மா.”

     “இந்தாங்க! புறப்படறத்துக்கு முன்னடி எண்ணிக்குங்க” - என்று நோட்டுக் கட்டுக்களை ஒவ்வொன்றாக ஃப்ரீப் கேஸிலிருந்து எடுத்து டீப்பாயில் வைத்தார் எஸ்.பி.எஸ். புத்தம் புதிய பளீர் என்ற கட்டுக்கள்.

     தனித்தனி ஐயாயிரம் ஐயாயிரமாகப் பத்துக் கட்டுக்கள். செண்ட் தெளித்த கர்சீப்பும் ஃப்ரீப் கேஸில் கூட வைக்கப்பட்டு இருந்திருக்க வேண்டும். வாசனை ஏ.சி. அறை முழுவதும் ஜமாய்த்தது. தூக்கி அடித்தது.

     “நம்ம எஸ்.பி.எஸ். கை பட்டால் ரூபாய் நோட்டுக் கூட ஜம்முன்னு மணக்குது.”

     சிரித்தபடி சுலபா இப்படிச் சொன்னதில் எஸ்.பி.எஸ். உச்சி குளிர்ந்து போனார்.

     “எல்லாம் உங்க லட்சுமி கடாக்ஷம் தான் அம்மா! பத்திரமா எண்ணி எடுத்து வைக்கச் சொல்லுங்க... நாம புறப்படஇம்! டயமாச்சு...”

     “எண்றதாவது ஒண்ணாவது... எஸ்.பி.எஸ். சொன்னால் சரியாதான் இருக்கும். அப்படியே எடுத்து லாக்கர்லே வைடி கவிதா.”

     “மத்தியானம் லஞ்சுக்கு நீங்க இங்கே வரவேணாம்! உங்களுக்கும் சேர்த்து எங்க வீட்டிலேருந்தே வந்துடுது...”

     “அது பரவாயில்லே எஸ்.பி.எஸ்! உங்ககிட்ட வேற ஏதோ முக்கியமான விஷயம் பேசணும்னு நெனச்சுக்கிட்டிருந்தேன்... மறந்திடிச்சே...? ...ஆங்... இப்ப நினைவு வருது. நம்ம புரொடக்ஷன் ஒண்ணுலே ஏதாவது லண்டன், பாரிஸ், டோக்கியோன்னு லொக்கேஷன் வர்ர மாதிரிப் பண்ணுங்களேன். படம் ஹிட் ஆவும், ஜனங்க திரும்பத் திரும்ப மகாபலிபுரத்தையும், பிருந்தாவன் கார்டன்ஸையும் பார்த்துப் பார்த்துச் சலிச்சுப் போயிட்டாங்க...”

     “ரியலி... நான் எப்ப வேணா ரெடிங்கம்மா! உள்ளூர்லியே உங்க கால்ஷீட் கிடைக்கிறது குதிரைக் கொம்பா இருக்கு... தவிக்கிறேன். பிஸியா இருக்கிற உங்களைப் போய் ஃபாரின் கிளம்புங்கன்ன என்ன சொல்லுவீங்களோன்னு பயந்துக் கிட்டில்லே நான் ஃபாரினே வராமப் பார்த்துக் கிட்டிருக்கேன்.”

     “உங்க பயம் சரியில்லே! நான் கொஞ்சம் ஃப்ரீயா வெளியிலே சுத்தலாம்னு பார்க்கிறேன். லொக்கேஷன் முடிவு பண்ணி ஃபாரின் எக்ஸேன்ஜ் எல்லாம் தாராளமா அரேன்ஜ் பண்ணுங்க. போயிட்டு வரலாம்.”

     “சரி ஸெட்ல லஞ்ச் டயத்திலே இதைப் பத்தி மேலே பேசுவோம். இப்பக் கிளம்புங்க. போகலாம்! காத்துக்கிட்டி ருப்பாங்க.”

     காரியதரிசி கவிதா மேக்கப் பெட்டி முதலியவற்றுடன் உடன் கிளம்பச் சுலபா புறப்பட்டாள். கார் மோகினி ஸ்டுடியோ போகிற வரை மறுபடி ஃபாரின் லொக்கேஷன் பற்றிய உரையாடல்களே தொடர்ந்தன. சுலபா பிரவேசித்தவுடன் செட் களை கட்டியது, தயாரிப்பாளரின் கவலை எல்லாம் அன்றைய செட் வாடகை, காமிரா வாடகை, யூனிட் செலவுகள் வீணாகிவிடாமல் வேலை நடந்து முடிய வேண்டுமே என்பதுதான்.

     அது தவிரவும் ஊர்வசி பட்டத்தை இரண்டு முறை பெற்றவளும் பேரைச் சொன்னலே ஏரியா விற்பனையில் போட்டி வரக் கூடியவளுமான பேரழகு நடிகை சுலபா மேல் எஸ்.பி.எஸ்.ஸுக்கு ஒரு மயக்கமே உண்டு. அவள் ‘நீ தோப்புக் கரணம் போடு நான் எண்ணிக் கொள்கிறேன்?’- என்றால் கூட உடனே இடுப்பில் மேலாடையைக் கட்டிக் கொண்டு தோப்புக் கரணம் போடத் தொடங்கிவிடுவார். அவளை வைத்து அவர் தயாரிக்க இருந்த படங்களின் மூலமே அவர் கோடீசுவரராக முடியும் என்பதனால் தொடர்ந்து அவளை, ‘நல்ல மூடில்’ வைத்துக் கொள்வதற்கு எதுவும் செய்யத் தயாராயிருந்தார் அவர் என்பதுதான் உண்மை.

     நடுப்பகல் ஒரு மணி வரை ஷூட்டிங் நடந்து முடிந்ததும் லஞ்ச் இண்டர்வெல் வந்தது. எஸ்.பி.எஸ். ஹீரோ குமார விஜயன், சுலபா, எஸ்.பி.எஸ்.ஸின் புரொடக்ஷன் மேனேஜர் எல்லாரும் கூட்டமாக இருந்தனர்.

     “இந்தப்பா தனபால்! அந்தக் கதை வசனகர்த்தா கந்தசாமியைக் கூப்பிடு சொல்றேன்” - என்று தன்னுடைய புரொடக்ஷன் மேனேஜரைக் கூப்பிட்டுச் சொன்னார். தனபால் உடனே உள்ளே செட்டுக்கு ஒடினான்.

     வலது காதில் சொருகிய நீளமான பால்பாயிண்ட் பேணாவும் கையில் ஒரு கத்தை ஸ்கிரிப்ட்டுமாக ஒரு ரெட்டை நாடி சரீர ஆவி வந்தார். அதிக உயரமுமில்லை, குட்டையுமில்லை, குரல் மட்டும் வெண்கலக் கடையில் யானை புகுந்த மாதிரி இருந்தது. நீண்ட நாட்களாக ஏதோ ஓர் இயக்கப் பேச்சாளராயிருந்து அப்புறம் வசனம் எழுத வந்தவர் போன்ற சாயல் தெரிந்தது. எஸ்.பி.எஸ்.ஸிடம் மரியாதையாக இருக்கிற பவ்யம் தென்பட்டது. அவரைப் பார்த்ததும் எஸ்.பி.எஸ். மிகவும் உரிமையாக, “கந்தசாமி! உங்க கிட்டி ஒரு விஷயம்... நம்ம கதையிலே எப்பிடியாச்சும் லண்டன், நியூயார்க், பாரிஸ், டோக்கியோ, இது மாதிரி ஃபாரின் லொக்கேஷன் வரணும்னு டிஸ்ட்ரிபியூட்டர்ஸ் ஆசைப்படறாங்க. ஏதாவது வழிபண்ணுங்களேன்” என்றார்.

     இதைக் கேட்டுக் கதை வசனகர்த்தா கந்தசாமி ஓரிரு கணங்கள் விசனகர்த்தாவாக மாறினார்.

     “அது எப்பிடீங்க? கதையோ அசல் கிராமியக்கதை! நிறைய ரூரல் மாஸ் அப்பீல் வேணும். ஊர், ஊரா நூறுநான் ஒடணும். சின்னச் சின்ன ஊர்லே கூடப் பாக்ஸ் ஆபீஸ் ஹிட் ஆகணும்னீங்க. அதுனாலே படுகிராமீயக் கதையா எடுக்க ஆரம்பிச்சோம். இப்பத் திடீர்னு பாரிஸ், லண்டன் வரணும்னு எப்பிடி...?”

     “ஏன்யா? கிராமீயக் கதா நாயகன் லண்டன், பாரிஸ் எல்லாம் போகக் கூடாதா என்ன?”

     “போகலாங்க... ஆனாக் கதை இடம் குடுக்கணுமே? பாதி எடுத்தாச்சே.”

     “எடுத்தா என்னய்யா? ‘மாட்டுக்கார மன்னாரு’ன்னு பேர் வைக்கிறதா இருந்தோம். இப்போ ‘உலகம் சுற்றிய உழவன்’னு வச்சிட்டுப் போறோம்.”

     “ஏகமாச் செலவழிச்சு ‘மாட்டுக்கார மன்னாரு - மக்களைப் பார்த்துச் சொன்னரு - மக்கள் எல்லாம் அதிசயிச்சு நின்னரு’ - ன்னு டைட்டில் ‘சாங்’ ஒன்ணு ரிக்கார்ப் பண்ணியிருக்கமே...?”

     “சாங் பாட்டுக்கு இருந்துட்டுப் போகட்டுமே! இல்லாட்டி வேற படத்துக்கு யூஸ் பண்ணிக்கலாம். விட்டாலும் விட்டிரலாம்.”

     “அது கஷ்டங்க... இப்ப இருக்கிற புரொடக்ஷன் காஸ்ட்லே ஒரு பாட்டுக்கு மட்டும் முப்பதாயிர ரூபாய்க்கு மேலே செலவாகுதுங்க... படத்திலே நாலு பாட்டுன்ன அதுவே கிட்டத்தட்ட ஒண்ணரை லட்சம் முழுங்கிடுது” என்று புரொடிக்ஷன் மானேஜர் தனபால் குறுக்கிட்டான்.

     எஸ்.பி.எஸ். விடவில்லை. “தொடர்ந்து படம் எடுக்கிறோம். பாட்டை எதிலயாவது சேர்த்து விட்டுறலாம். மத்த ஆஸ்பெக்ட்டைப் பத்தி யோசியுங்க” என்றார். நேரடியாகச் சுலபா ஆசைப்படறாங்கன்னு சொல்லி அவளை வம்பில் மாட்டி விடாமல் “டிஸ்ட்ரிபியூட்டர்ஸ் ஃபாரின் லொக்கேஷன் வேணும்ன்னு சொல்றாங்க” என்று விஷயத்தை யாருமே மறுக்க முடியாதபடி வெளியிட்டிருந்தார் எஸ்.பி.எஸ். அருகே அழகுப் பொம்மையாக எதுவுமே பேசாமல் அமர்ந்திருந்த சுலபா கூட அவரது சாமர்த்தியத்தை வியந்தாள். எஸ்.பி.எஸ்.ஸா கொக்கா? எதையும் முடிவு செய்ய வேண்டியது அவர்தான் என்றாலும் ஒரு சர்வாதிகார முடிவையே ஜனநாயகமாக எடுப்பது போல் காட்டிக் கொள்ள விரும்புகிற தற்கால ஃபாஷனை அவரும் ஒப்புக்காகக் கடைப்பிடித்தார். ‘கதை ஃபாரின் லொக்கேஷனுக்குப் போக வேண்டும்’ என்பது அவருடைய தீர்மானம் என்பது எல்லாருக்கும் புரிந்து விட்டது. இனி அதற்கு ஒத்துழைப்பதைத் தவிர வேறு வழியே இல்லை என்பதையும் எல்லாரும் புரிந்து கொண்டு விட்டார்கள்.

     “இதுலே சிரமம் ஒண்ணுமில்லே! புரொட்யூலர் சொல்ற படி பண்ணிடலாம். டிஸ்ட்ரிபியூட்டர்ஸ் நினைக்கிறதைப் பண்ணலேன்னாக் கழுத்தறுத்துடுவாங்க... ஏரியா விற்பனை படுத்துப் போயிரும்” என்றார் டைரக்டர்.

     “எடிட் பண்றப்போ கொஞ்சம் எக்ஸ்ட்ரா கேர் எடுத்துக் கிட்டாக் கதையைக் கோவையாக் கொண்டு போயிடலாம். எல்லாம் எடிட்டிங்கிலேதான் இருக்கு” என்றார் ஹீரோ குமார விஜயன்.

     சுலபா மட்டும் கடைசி வரை வாயே திறக்கவில்லை. மெளனமாகச் சிரித்துக் கொண்டே எல்லாவற்றையும் கேட்டுக் கொண்டிருந்தாள். மாலையில் ஷூட்டிங் முடிந்து அவரவர்கள் கிளம்பு முன் “ஃபாரின் லொக்கேஷன் இருக்கு! லண்டன் பாரிஸ் போறோம். ரொம்பச் செலவாகும். ஃபாரின் எக்ஸ்சேன்ஜ் கிடைக்கிறது கஷ்டம். அதுனால ஒரு டஜன் ஆட்களுக்கு மேலே போய் விடாமல் ஒரு சின்ன யூனிட் மட்டும் போனால் போதுமானது” என்று அதிகாரப் பூர்வமாக அறிவித்தார் எஸ்.பி.எஸ். வெளிநாட்டுப் பயணம் போவது உறுதியாயிற்று.

---

---

---

---